Wrocław: Droga rowerowa jeszcze nie działa, a już jest źródłem sporów

Po pierwsze piesi będą omijać wjazd do przejścia podziemnego, przechodząc po ścieżce rowerowej, co niechybnie spowoduje kolizje. Proponowane dokładne oznakowanie niewiele zmieni, ponieważ codziennie mamy przykłady zachowań pieszych, którzy nie zwracają na nie uwagi. Po drugie umieszczenie drogi rowerowej w bezpośrednim sąsiedztwie pawilonu, który będzie celem pieszych, będzie powodował kolejne spięcia między tymi użytkownikami, szczególnie ze względu na zwężenie, jak i konieczność wspólnego korzystania z tego samego przejścia. Podobna sytuacja będzie miała miejsce obok zejścia do schronu.

W związku z tym Radosław Lesisz apeluje na stronie Wrocławskiej Inicjatywy Rowerowej:
„Z uwagi na powyższe prosimy o ponowne, dokładne przeanalizowanie poprowadzenia drogi rowerowej konsekwentnie przy krawędzi jezdni (na rysunku na różowo). Odpowiednio zaprojektowany wjazd do parkingu wcale nie musi być tak niebezpieczny, jak mogłoby się Państwu wydawać. Inżynierii drogowej znane są rozmaite rozwiązania, które mogą zapewnić bezpieczeństwo na przecięciu drogi rowerowej i wjazdu na parking. Na przykład zastosowanie ciasnego łuku, czy też wyniesionego przejazdu rowerowego - wymuszające zmniejszenie prędkości kierowców.
Z racji, iż droga rowerowa biegnie wcześniej przy samej krawędzi jezdni, kierowca nie może nie zauważyć rowerzysty - bo znajduje się on dokładnie obok niego. Dodatkowo można zastosować odpowiednie oznakowanie: oznakowanie przejazdu, znaki pionowe, etc.
Takie rozwiązanie ma jeszcze dwa walory:
A. edukacyjny: kierowcy uczą się rozglądać i uważać na obecność rowerzystów. Odginając drogę rowerową utwierdzamy ich jedynie w błogim przeświadczeniu, iż nie muszą troszczyć się o spoglądanie w lusterka, czy rozglądanie się na boki, że to rowerzyści muszą uważać na kierowców. Takie podejście jest z gruntu błędne i prowadzi niechybnie do konfliktów.
B. systematyzujący: konsekwentne prowadzenie drogi rowerowej przy krawędzi jezdni jest podstawą wyrobienia u kierowców (i rowerzystów) powtarzalnych nawyków, wprowadza porządek i ład w podziale przestrzeni - odginanie zaś, a następnie sprowadzanie toru jazdy rowerzystów do krawędzi jezdni jest mylące - niekonsekwencją i zaburzeniem wydłużającym (bezwzględnie, ale także w sensie psychologicznym) drogę rowerzysty.
Aby zapewnić bezpieczeństwo rowerzystów należy przede wszystkim wymusić zmniejszenie prędkości i wzmożoną czujność kierowcy przed wjazdem na parking, nie zaś zwalniać go z obowiązku rozważnej jazdy i ustępowania pierwszeństwa pojazdom nie zmieniającym kierunku ruchu. Poprzez eliminację punktu kolizyjnego z rowerzystami, którzy mieliby tu pierwszeństwo, kierowcom jest łatwiej, lecz upośledza to ruch rowerowy (i pieszy).
Nie może być tak, iż projektuje się infrastrukturę pozwalającą na niebezpieczne zachowania kierowców, a następnie z uwagi na możliwość występowania takich zachowań sankcjonuje się rozwiązania usprawniające ruch zmotoryzowany i zarazem pogarszające warunki ruchu pieszego i rowerowego – w ścisłym centrum miasta, gdzie zgodnie z obowiązującą od 1999 roku Polityką Transportową Miasta priorytet mają piesi i rowerzyści, a nie kierowcy zjeżdżający na parking."