Ogłosili upadłość konsumenta. I co dalej?

Po uruchomieniu postępowania upadłościowego, czyli złożeniu wniosku we właściwym sądzie (gospodarczym do spraw upadłościowych i naprawczych), rozpoznaniu sprawy, sąd, uwzględniając wniosek o ogłoszenie upadłości, wydaje postanowienie o ogłoszeniu upadłości.
Postanowienie o ogłoszeniu upadłości przez sąd:

• zawiera dane upadłego: imię i nazwisko, miejsce zamieszkania, nr PESEL lub jeżeli go nie ma – inne dane, które pozwalają na jednoznaczną jego identyfikację,
• określa, że upadły jest osobą nieprowadzącą działalności gospodarczej,
• wskazuje, że postępowanie obejmuje likwidację majątku upadłego,
• wzywa wszystkich wierzycieli oraz osoby, którym przysługują prawa oraz prawa i roszczenia osobiste ciążące na nieruchomości należącej do upadłego, jeżeli nie zostały ujawnione w księdze wieczystej, wyznaczając jednocześnie termin jednego miesiąca na zgłoszenie wierzytelności.

Ponadto sąd wyznacza sędziego komisarza, który kieruje tokiem postępowania po ogłoszeniu upadłości, sprawuje nadzór nad czynnościami syndyka. postępowaniu upadłościowym sąd wyznacza również syndyka – który po objęciu majątku zarządza nim i zabezpiecza go przed zniszczeniem, uszkodzeniem lub zabraniem przez osoby postronne.
 

Trzeba ustalić plan spłaty swoich zobowiązań
Postanowienie o ogłoszeniu upadłości jest niezwłocznie publikowane w Monitorze Sądowym i Gospodarczym, doręcza się je syndykowi i upadłemu oraz powiadamia się o nim właściwą izbę skarbową, właściwy oddział ZUS lub KRUS.
Następnym krokiem jest ustalenie planu spłaty wierzycieli. Postanowienie w tym zakresie wydaje sąd po zapoznaniu się z sytuacją majątkową upadłego, sporządzeniu listy wierzytelności i wykonaniu ostatecznego planu podziału tegoż majątku i wysłuchaniu upadłego, syndyka i wierzycieli. Plan ustala się na okres nie dłuższy niż 36 miesięcy. W tym okresie upadły jest obowiązany spłacać zobowiązania uznane na liście wierzytelności w zakresie i czasie w nim wskazanym. Do planu spłaty dolicza się także zobowiązania powstałe po jego sporządzeniu i niewykonane w toku postępowania, a także koszty postępowania, które w całości obciążają upadłego. Ustawodawca przewidział możliwość rozłożenia ich na raty, z zastrzeżeniem jednak, że na czas nie dłuższy niż ten wyznaczony w planie spłaty.
 

Sytuacja dłużnika może się pogorszyć
Ustalenie przez sąd planu spłaty oznacza, po pierwsze, że w okresie jego wykonywania upadły nie może dokonywać wobec swojego majątku żadnych czynności prawnych, które mogłyby pogorszyć zdolność do wykonywania planu spłaty, chyba że za zgodą sądu, po drugie zobowiązanie upadłego do złożenia corocznego sprawozdania (do końca kwietnia za poprzedni rok kalendarzowy).
Co jednak, gdy w trakcie wykonywania planu spłaty pojawią się trudności z bieżącą spłatą i upadły nie będzie mógł się wywiązywać z obowiązków? Wówczas rozwiązaniem jest złożenie wniosku o zmianę planu, a sąd może wtedy przedłużyć termin spłaty, jednak na okres nie dłuższy niż osiemnaście miesięcy.
Natomiast jeśli zdarzy się tak, że spłata nie będzie możliwa, co będzie miało charakter trwały i będzie wynikiem okoliczności niezależnych od upadłego, wówczas, znowu na wniosek, sąd może po wysłuchaniu wierzycieli uchylić plan spłaty i umorzyć część zobowiązań.
Może się jednak zdarzyć zupełnie odwrotnie – sytuacja materialna upadłego ulegnie poprawie na tyle, że plan spłaty może się zmienić, np. po to, by wcześniej spłacić całe zobowiązania. Wówczas i wierzyciele i upadły mogą wystąpić do sądu z wnioskiem o jego zmianę.
 

Tych zobowiązań nie można umorzyć
Opisane powyżej wydarzenia mają miejsce tylko wtedy, gdy ustalenie planu spłaty jest możliwe.
Jednakże gdy upadły nie ma majątku, a plan podziału nie zostanie sporządzony, wówczas po zatwierdzeniu listy wierzytelności sąd umarza zobowiązania upadłego, bez ustalenia planu spłaty, oczywiście jeśli sytuacja osobista upadłego w oczywisty sposób wskazuje, że nie będzie on zdolny do dokonywania jakichkolwiek spłat. Warto jeszcze na zakończenie wspomnieć, że są zobowiązania, które zgodnie z ustawą nie podlegają umorzeniu. Do tej grupy zobowiązań zaliczają się np.: zobowiązania o charakterze alimentacyjnym, te wynikające z rent z tytułu odszkodowania za wywołanie choroby czy też zobowiązania do zapłaty orzeczonych przez sąd kar grzywny.