Tak rozwijał się Wrocław. Które osiedla we Wrocławiu są najmłodsze, a które najstarsze?

Teorii na temat historii Wrocławia jest dużo. Jedna z nich mówi, że na terenie miasta lub jego okolicach już w czasach antycznych znajdowała się osada Budorgis. Została umieszczona na mapie Klaudiusza Ptolemeusza w latach 142-147 n.e. Część źródeł mówi, że antyczne Budorgis znajdowało się w okolicach Brzegu, nie Wrocławia. Co ciekawe, pierwsze ślady osadnictwa na terenie dzisiejszego miasta pochodzą jeszcze z 2500-1700 roku p.n.e. Mają temu dowodzić pozostałości cmentarzy znalezione na Krzykach, Gądowie Małym i Oporowie. Zanim ich tereny Wrocław włączył do swoich granic, upłynęło dużo czasu…

Jedna z koncepcji mówi, że słowiańskie plemię Ślężan osiedliło się nad Odrą w VI wieku. Jako datę powstania Wrocławia uznaje się jednak X wiek, kiedy książę czeski Wratislav I umocnił powstały na Ostrowie Tumskim gród. Wratislav I powszechnie traktowany jest jako założyciel miasta. Według tej najpopularniejszej tezy, właśnie od niego Wrocław wziął swoją nazwę. Wiele źródeł wskazuje jednak, że wrocławski gród powstał po śmierci Wratislava I i na Ostrowie Tumskim wybudował go Mieszko I. Nazwa natomiast wzięła się od popularnych wśród polskich rycerzy imion: Warcisław lub Wrocisław (Wrocław, czyli gród Wrocisława).

Wybór Ostrowa Tumskiego nie był przypadkowy, obok niego przebiegał szlak handlowy, który trzeba było bronić. W kolejnych latach na okolicznych wyspach wokół grodu powstawały kolejne zabudowania, które z biegiem czasu zaczęły tworzyć miasto (prawa miejskie nadano w 1214 roku). Rozwój trwał do 1241 r., do najazdu mongolskiego. Wtedy Wrocław został opuszczony i spalony. Mongołowie nie zdołali zniszczyć jednak zamku na Ostrowie Tumskim, w którym bronił się Henryk II Pobożny. Koniec końców, odstąpili od oblężenia.

Wrocław odbudowany ze zgliszczy szybko wrócił do czasów świetności. Niedługo po najeździe Mongołów powstał Rynek, dochodzące do niego ulice, a teren zabudowano murami. Skutecznie spowolniło to ekspansję miasta, która na dobre ruszyła tak naprawdę na początku XIX wieku.

Po zdobyciu Wrocławia przez wojska napoleońskie, na rozkaz Hieronima Bonapartego mury w 1807 roku zostały zburzone. Ta decyzja miała kolosalny wpływ na rozwój miasta, bo już rok później zaczęto włączać w nie pierwsze miejscowości. I tak w granicach Wrocławia znalazły się dzisiejszy Szczepin, Kleczków, Ołbin, Przedmieście Oławskie, Przedmieście Świdnickie i Polanka (wcześniej, w XVIII w. do granic miasta zaczęto przyłączać części tych osiedli).

Razem z rozwojem przemysłu, Wrocław stawał się większy i zagarniał nowe tereny. W 1868 r. zyskał Huby, Południe, Szczytniki i Gajowice. Popowice i Borek dołączyły w 1897 r. Pieniądze reparacyjne od Francji za wojnę francusko-pruską z 1871 roku, a także dobre zarządzanie nadburmistrza Georga Bendera pozwoliły na dalsze poszerzanie granic. W 1904 roku do Wrocławia przystąpiły Tarnogaj, Gaj, Rakowiec i Zalesie. Niedługo później w 1911 Grabiszyn, a w 1924 Sępolno.

Pierwsze, duże hurtowe włączanie okolicznych wsi do miasta miało miejsce w 1928 roku. Wtedy do Wrocławia zaczęło należeć ponad 30 miejscowości:

• na południu: Partynice i Krzyki;
• na zachodzie: Muchobór Mały, Nowy Dwór, Gądów Mały, Kuźniki, Kozanów, Pilczyce, Żerniki, Maślice, Stabłowice, Złotniki, Pracze Odrzańskie, Ratyń, Leśnica;
• na północy: Osobowice, Różanka, Karłowice, Poświętne;
• na wschodzie: Zacisze, Dąbie, Biskupin, Bartoszowice, Kowale, Zgorzelisko, Psie Pole, Swojczyce, Strachocin, Opatowice, Bierdzany, Księże Małe, Księże Wielkie, Świątniki.

W 1951 roku były to: Muchobór Wielki, Oporów, Klecina, Ołtaszyn, Wojszyce, Jagodno, Brochów, Bieńkowice, Wojnów, Zakrzów. W 1970 roku Pawłowice.

Najnowsze wcielenia podmiejskich wsi do Wrocławia miały miejsce w 1973 roku. Na razie nie ma planów, aby były przeprowadzane kolejne. Zobacz w galerii, które osiedla we Wrocławiu są najmłodsze. Może mieszkasz na którymś z nich?

ZOBACZ TAKŻE: