Mariusz Hermansdorfer był wybitnym historykiem i krytykiem sztuki, kolekcjonerem. Urodził się we Lwowie, 8 maja 1940 roku, zmarł w nocy z soboty na niedzielę (17/18 sierpnia). Studia z historii sztuki na Uniwersytecie Wrocławskim skończył w 1966 roku, przebywał na stypendiach naukowych m.in. w Szwajcarii, USA, Francji, Włoszech. Od 1964 roku był pracownikiem, w latach 1983-2013 dyrektorem Muzeum Narodowego we Wrocławiu. Tu stworzył wspaniałą kolekcję sztuki współczesnej, której był znawcą i koneserem. Znalazły się w niej dzieła m.in. Tadeusza Kantora, Henryka Stażewskiego, Jerzego Nowosielskiego, Jana Lebensteina, Zdzisława Beksińskiego, Zbigniewa Makowskiego, a przede wszystkim Magdaleny Abakanowicz, z którą łączyła go przyjaźń i współpraca.
Na początku lat 90. to jemu powierzyła wykład dla Japończyków, zafascynowanych jej twórczością. Odchodząc z Muzeum na emeryturę, przekazał mu własną kolekcję prac. W 1975 roku zajął się organizacją działu polskiego na Międzynarodowym Festiwalu Malarstwa w Cagnes sur Mer we Francji. To on zainicjował modernizację Pawilonu Czterech Kopuł i utworzenia w nim miejsca dla sztuki współczesnej. Miejsce dla niej znalazł też na wyremontowanym za jego dyrekcji strychu Narodowego. Członek Stowarzyszenia Historyków Sztuki, Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Sztuki (AICA), Międzynarodowego Komitetu Muzeów (ICOM).
Przyjaźnił się z artystami, z korzyścią dla Muzeum Narodowego. Od lat chorował, ale nikt nie spodziewał się jego śmierci.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
