Pałac Leipzigera we Wrocławiu prawie gotowy. Po remoncie wygląda cudownie! [ZDJĘCIA]

W niektórych miejscach jest jeszcze otulony rusztowaniami, ale niedługo je zrzuci, by zaprezentować się w pełnej krasie.

"Jesteśmy na finiszu prac. Planowany termin uzyskania pozwolenia na użytkowanie obiektu to połowa maja" — informuje Marcin Frozyna, dyrektor ds. inwestycji w firmie Torus, która remontuje zabytek według projektu wrocławskiej pracowni Archikon.

Prosta, pudełkowa bryła, harmonijny wyraz, oczywisty podział fasady na kondygnacje o zróżnicowanej wyprawie, dominujący gzyms wieńczący górny poziom – typowe cechy stylu renesansowego. Ściana kondygnacji pierwszej jakby wyłożona rustyką, wyżej lico gładkie, otwory okienne przedzielone pilastrami, nakryte frontonami dekoracyjnymi. Wejście w portalu z archiwoltą, zdobionym maszkaronem. Wszystko widać jak na dłoni. Można patrzeć długo i wrócić myślami aż do czasów klasycznych.

Podczas prac przy elewacjach, zarówno pałacu, jak i przylegających do niego kamienic, odsłonięto ozdoby oraz wykusz sali balowej w ścianie południowej, który sam w sobie jest przykładem architektonicznej maestrii. Inwestor chciał zachować urodę budynku i jednocześnie dostosować go do czasów współczesnych. Trzeba przyznać, że się udało. W nowych szatach pałac prezentuje się tak samo wspaniale jak w starych, a może nawet lepiej.

Wiadomo, że odrodzi się jako pięciogwiazdkowy hotel Altus Palace (łac. altus - wysoki).

"Przewidujemy, że zacznie funkcjonować już w pierwszej połowie czerwca" - zapowiada Marcin Frozyna.

W środku znajdzie się 81 pokoi, sale bankietowe, restauracja, strefa spa. Jak wyglądają wnętrza, w których zachowały się wiekowe sztukaterie i marmury? Pokażemy Wam niedługo.

Pałac wzniesiony został w latach 1872-1874 na polecenie i za pieniądze bogatego Żyda, bankiera Ignatzego Leipzigera. Autorem projektu jest Karl Schmidt, znany architekt, którego główne dzieła powstały we Wrocławiu. Budynek był początkowo siedzibą banku, ale fundator szybko sprzedał go miastu. Później działała w nim giełda zbożowa i instytucje miejskie. Po wojnie mieściły się w nim biura i mieszkania, a na koniec był użytkowany przez przedsiębiorstwo geologiczne. Miasto wystawiło go na sprzedaż w 2010 roku. Po sześciu latach został kupiony przez firmę Torus.