Nastazja i Nurek zamieszkali razem w zoo. Będą z tego dzieci?

Pantery śnieżne to wyjątkowe tajemnicze drapieżniki. Trudno uchwycić je w kadrze, pomrukują tylko w okresie godowym. A ten właśnie przed nimi, bo wrocławskie zoo z nadzieją liczy na małe.

Pantery śnieżne to samotniki. Jedynie w okresie godowym, będąc na wolności, widywane są w parach. W ogrodzie zoologicznym nie ma większego problemu, by dwie pantery żyły na terenie jednego wybiegu i tak też jest teraz we Wrocławiu. Samiec Nurek przyjechał do nas w grudniu 2018 roku, ma niecałe dwa lata. Teraz przebywa w tym samym miejscu co samica Nastasja, przywieziona do zoo w lipcu 2018 roku. Przedstawiciele wrocławskiego ogrodu liczą na to, że pantery śnieżne uda się rozmnożyć.

- Musimy wziąć jednak pod uwagę, że samiec jest rok młodszy od samicy i na razie, jak widać, nie chce potomstwa - mówi Krzysztof Stegmann, opiekun panter śnieżnych. - Nawet kiedy ostatnio Nastka miała okres rui, to nie był zainteresowany. Być może trzeba mu dać jeszcze czas, by dojrzał.

Krzysztof Stegmann przewiduje, sądząc po zachowaniu zwierząt, że trzeba będzie poczekać jeszcze co najmniej pół roku, a być może nawet rok.

- Pantery dojrzewają między 2. a 3. rokiem. W przypadku hodowli w ogrodzie zoologicznym zdarza się, że szybciej - dodaje Stegmann.

W okresie godowym samica nawołuje samca i kładzie się na plecach. Pantery wydają wtedy specyficzne dźwięki podobne do parskania. Na świat za jednym razem mogą przyjść dwie czy trzy małe pantery.

W Polsce w siedmiu ogrodach zoologicznych przebywa 11 panter, w całej Europie jest ich 194. Jeżeli pantera poczuje się zagrożona, może zaatakować nawet człowieka, dlatego nawet opiekunowie nie mają z nimi bezpośredniego kontaktu, a pożywienie podawane jest przez kraty.

Pantera śnieżna, nazywana też irbisem, to gatunek średniego kota zamieszkującego stoki Himalajów do wysokości nawet 5.000 m n.p.m. Dorosły osobnik osiąga maksymalnie 120 cm długości ciała, 100 cm długości ogona i 50 kg masy ciała. Prowadzi samotniczy tryb życia, polując o świcie i zmierzchu. Pantery śnieżne żywią się głównie mięsem piżmowców, bażantów i markur śruborogich, a także dzikimi owocami.

Szerokie nozdrza ogrzewają powietrze, zaś szerokie łapy zapobiegają zapadaniu się w śniegu. Dłuższe tylne kończyny pozwalają skakać na odległość do 9 metrów. Długi ogon pomaga utrzymać równowagę. Gęsta sierść zatrzymuje ciepło, a cętki stanowią kamuflaż. Podstawowym zagrożeniem dla irbisów jest kłusownictwo, a także medycyna azjatycka (kości irbisów wykorzystywane są do produkcji leków wykorzystywanych w tego typu leczeniu).