Robert Kryska i Krzysztof Luka owijali w folię monitory, na których mogliśmy oglądać Bassema Akiki, dyrygującego ze stadionowej sali gimnastycznej, gdzie już w poniedziałek pojawi się orkiestra. W folię zapakowane zostały też głośniki. Przyglądając się temu wyścigowi z nadciągającą burzą, zastanawiałam się, czy wytrzymamy do końca drugiego aktu. Wytrzymaliśmy! Niebo nad nami też! W pełnej dramaturgii scenerii Turandot śpiewała Księciu zagadki. I choć śpiewacy oszczędzali głosy, pomyślałam sobie, że w tym wietrze i z chmurami nad głowami jest pięknie. Pozazdrościłam widzom, że zobaczą w całości wizję Michała Znanieckiego - bo ja ją widzę we fragmentach i już wiem, że warto przyjść na Stadion.
Kiedy lunęło, chowaliśmy się, gdzie kto mógł. Chłopcy na trybunach i w płaszczu Turandot, ekipa realizatorska i soliści pod zielonym namiotem, który do tej pory chronił przed upalnym słońcem. Co poniektórzy patrzyli z zazdrością na tajemniczy kształt ukrywający się pod pałatką w wojskową panterkę.
Wspólnie ustaliliśmy, że to ani chybi jakiś operowy rybak. Gdy przestało padać, spod pałatki wyszedł Józef Glazer, rekwizytor.
- Lata doświadczeń robią swoje - roześmiał się i ze stoickim spokojem machnął ręką: - Taki deszcz to nic. Jak byliśmy w zeszłym roku w Regensburgu, nad sceną była zabezpieczająca folia, ale nad widownią już nie. Na widowni arystokracja, arystokratki w kreacjach. A tu jak nie lunie! Trzeba było widzieć, jak one biedne uciekały przed tym deszczem...
My nie uciekliśmy. Przeczekaliśmy i odegraliśmy trzeci, ostatni akt. A Hania Marasz, drugi asystent reżysera, przypominała, że statyści przychodzą na kolejną próbę dzisiaj o 18. Jutro pierwsza próba w kostiumach!
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
