Kto samorząd najbardziej zniszczył? Król Julian XIII

Wbrew zapowiedziom, nie usłyszeliśmy przełomowych planów czy projektów. Nie usłyszeli nawet ci, tacy m.in. jak ja, którzy bardzo dokładnie nasłuchiwali. Bo dla reszty miało to charakter zabawy czysto zbowidowskiej. Tym, którzy mogą już nie kojarzyć, przypominam, że wczasach PRL-u ZBoWiD (Związek Bojowników o Wolność i Demokrację), było de facto jedyną legalną organizacją kombatancką. W Gdańsku spotkali się weterani z roku 1989 oraz ci, którzy próbują się ogrzać w ich świetle. Czego dowodem tysiące zdjęć w mediach społecznościowych z serii „przykleiłem się do kombatanta”. Tu niewątpliwie o palmę pierwszeństwa walczyli pani prezydent Świdnicy i prezydent Wrocławia. Poza tym pojawił się postulat, że samorządowcy powinni w jesiennych wyborach poprzeć Koalicję Europejską pod warunkiem, że... ta wystartuje w tych wyborach. No to postulat, że ho, ho.

Dodałbym jeszcze jedno ho. Głos w tej sprawie zabrał również, tęskniący bardzo za powrotem do działalności publicznej, Rafał Dutkiewicz, twierdząc, że potrzebna jest „obrona samorządności”. W domyśle PiS ją niszczy. Zgadzam się z byłym prezydenta Wrocławia, że PiS ma problem z rozumieniem idei samorządności. Problem tylko w tym, że największy cios samorządom w ostatnich latach zadali... samorządowcy. Którzy, po nieszczęsnej ustawie o bezpośrednich wyborach wójtów, burmistrzów i prezydentów miast, z gmin uczynili swoje monarchie. Marginalizując i podporządkowując sobie w sposób feudalny rady gmin, ponieważ najważniejszy byłem „Ja”, pan na włościach. Mogli tak robić, gdyż w myśl prawa są praktycznie nieodwoływalni aż do kolejnych wyborów. A w czasach celebryckich, aby je wygrać, wystarczy zorganizować igrzyska, zaprosić gwiazdy i obiecać, że po wyborach zrobię dla was wszystko.

Dotyczy to wielkich miast, jak Wrocław, który po latach takich rządów ma pustą kasę, kosztowny w utrzymaniu i nikomu niepotrzebny stadion i komunikację, której „szyny tak się wygły”, że trzeba lansować modę rowerową i pieszą. Ale dotyczy to także niewielkich gmin, jak np. podwrocławska Miękinia, gdzie w XXI w. mało kto jeszcze słyszał o kanalizacji i gazyfikacji, co w podobno zaniedbanej wschodniej Polsce jest normą . Złośliwi dodają: dobrze, że przed 1945 rokiem Niemcy zrobili elektryfikację, bo w niektórych wsiach tej gminy używano by lamp naftowych. Ale wójt z dumą przyjmuje zagraniczne delegacje, co obwieszcza skrupulatnie w internecie, pokazując, jakie to ma poważanie. Po co przyjeżdżają? Nie wiem, ale skanseny od lat są w modzie.

Szczerze, wcale się tak bardzo nie dziwię prezydentowi Wrocławia czy wójtowi Miękini. Przy wysokim poziomie narcyzmu, to się musi dziać. Robią tak, bo mogą, bo ustawa o samorządzie pozwala urzędnikowi tej rangi być niczym słynny lemur, bohater filmu „Madagaskar”, król całego zoo Julian XIII, który mawiał: „Co to za jakieś obłąkańcze wrzaski są. Nie mogę się przez nie skoncentrować na ideale, który sam ucieleśniam”. Bo gdy tak odmieniamy przez przypadki samorząd, to najpierw zadajmy sobie pytanie: ale jaki? Gdy patrzyłem, jak podczas tej rocznicy wielu podśpiewywało sobie piosenkę Chłopców z Placu Broni: „Wolność, kocham i rozumiem, wolności oddać nie umiem”, to ja słyszałem: „Wolność kocham i rozumiem, władzy oddać nie umiem”.