Felieton Janusz Michalczyka: Wypoczywacie? To pogadajmy o pracy

Chyba każdy wolałby mniej czasu spędzać na zarabianiu pieniędzy, jeśli to oczywiście nie wiązałoby się z radykalnym zmniejszeniem dochodów, a więcej przeznaczać na odpoczynek, rekreację, różnorakie formy zabawy, realizowanie swoich pasji. Kłopot w tym, że nikt się nas o to nie pyta. Rynek pracy jest twardy, zasady ściśle określone i to niezależnie od tego, czy gospodarka jest akurat rozpędzona i pracodawcy zabiegają o pracowników, czy odwrotnie - na horyzoncie mamy kryzys i trzeba mocno rywalizować o każde stanowisko oferowane przez firmy.
W zasadzie mamy do rozważenia dwie opcje. Pierwsza to czterodniowy tydzień pracy zamiast obecnie przyjętego pięciodniowego. Oczywiście, taka zmiana zakłada, że pensje pracowników nie zostaną automatycznie pomniejszone. Drugi warunek - jednocześnie wzrośnie wydajność, by firmy nie poniosły strat finansowych.
Druga opcja to skrócenie dnia pracy z ośmiu do siedmiu lub sześciu godzin. Takie eksperymenty są już prowadzone w krajach najbardziej rozwiniętych i okazuje się, że w wielu przypadkach przynoszą dobre rezultaty. Ta sama robota jest wykonana, bo pracownicy są bardziej wypoczęci i mniej czasu tracą na szukanie chwil wytchnienia („pogaduszki”).
Najważniejsza wada takich rozwiązań jest taka, że nie dla każdej branży i zawodu jest to możliwe. Przykładowo - kasjerka w sklepie, nauczyciel czy kolejarz do tego modelu nie pasują, bo wynagradzani są za przepracowaną godzinę. Jak wiele osób w różnych zawodach. W tej sytuacji cztery dni pracy w tygodniu tylko dla niektórych może zostać odczytane jako dyskryminacja pozostałych.
Warto jednak o tym wszystkim dyskutować, przyglądając się doświadczeniom innych krajów. W Islandii próbują stosować czterodniowy tydzień i to działa, zaś we Francji od dawna tydzień pracy liczy 35 godzin. Nie ma chyba zasadniczych powodów, by Polacy wlekli się w ogonie zmian cywilizacyjnych.