Bytom po I wojnie światowej – jak miasto wyglądało w dwudziestoleciu międzywojennym? Zobacz ZDJĘCIA w kolorze

Początki Bytomia datowane są na XI wiek. Król Bolesław Chrobry na Wzgórzu św. Małgorzaty zbudował gród obronny. Bytom już w XII w. stał się ważnym ośrodkiem rzemieślniczym, handlowym i górniczym. Znajdowały się tu kopalnie ołowiu i srebra.

Rozwój miasta przez wiele stuleci związany był z rozbudową tutejszego górnictwa i hutnictwa. Przemysł rozwijał się tu już w XIV wieku. W kolejnych stuleciach na terenie Bytomia powstawały kolejne zakłady przemysłowe. W 1821 roku pracę rozpoczęła huta cynku Klara, a w 1840 roku uruchomiono hutę żelaza Pokój znajdującą się obecnie w… Rudzie Śląskiej. Tereny Nowego Bytomia, obecnej dzielnicy Rudy Śląskiej, początkowo były obszarem dworskim, odrębną jednostką administracyjną. W kwietniu 1890 zostały włączone do odległego miasta Bytomia. Tak powstała eksklawa miasta, czyli obszar należący do terytorium miasta, ale położony w oddzieleniu od jego głównego obszaru.

W plebiscycie w 1921 r. Bytom został w Niemczech, za tym rozwiązaniem głosowało 74 proc. mieszkańców miasta. Niestety to rozwiązanie nie było korzystne dla Bytomia, który był aż z trzech stron otoczony granicą. Sprowadziło to, że powstały poważne problemy transportowe, a w efekcie – gospodarcze. Warto dodać, że najbliższe przejście graniczne znajdowało się w odległości piętnastominutowego spaceru z rynku. W dwudziestoleciu międzywojennym Bytom był jednym z dwóch miast w ówczesnych Niemczech, w którym funkcjonowało prywatne gimnazjum polskie.

Dziś Bytom znajduje się w czołówce polskich miast pod względem wartości historycznej. W mieście zachowało się wiele XIX-wiecznych kamienic, a także układ urbanistyczny średniowiecznego miasta charakterystyczny dla ówczesnych miast europejskich. Spacerując ulicami Bytomia warto zwrócić uwagę na zróżnicowaną architekturę. W mieście można budynki wzniesione w różnych stylach, zaczynając od modernizmu i secesji, a kończąc na ekspresjonizmie oraz funkcjonalizmie.