Barbara Labuda honorowym obywatelem Wrocławia?

- Nagroda Honorowej Obywatelki Wrocławia należy się pani Barbarze Labudzie za odwagę, poświęcenie i konsekwencję w działaniu zgodnie z wyznawanymi przez nią zasadami, z których najważniejsze to wolność i równość dla wszystkich, bez względu na płeć, rasę, czy wyznanie. Za wszystko, co zrobiła na rzecz polskich kobiet, w tym także wrocławianek, oraz za jej wielką wrażliwość społeczną - czytamy w uzasadnieniu wniosku.

O wyborze Honorowego Obywatela Wrocławia zdecyduje w czerwcu rada miejska. Wcześniej ostatecznego kandydata wskaże specjalna kapituła.
W tym roku do tego tytułu zgłoszono już kandydatury posła Kornela Morawieckiego, dyrektora Ossolineum Adolfa Juwenki oraz
historyka i opozycjonisty Karola Modzelewskiego

Barbara Labuda urodziła się w Żmigrodzie. Studiowała romanistykę na Uniwersytecie Poznańskim. W Poznaniu, w marcu 1968 roku aktywnie uczestniczyła w protestach studenckich. Ukończyła studia na Wydziale Filologii Romańskiej Uniwersytetu Wrocławskiego. Na początku 1970 roku wraz z rodziną wyjechała do Paryża. Na Uniwersytecie Paryskim studiowała historię literatury, socjologię i politologię. Wstąpiła do Mouvement de Liberation da la Femme – ruchu feministycznego zwalczającego wszelkie objawy dyskryminacji i mizoginii i walczącego o równe prawa dla kobiet.
W grudniu 1970 roku na wiadomość o wydarzeniach na Wybrzeżu wyjechała do Gdańska, skąd przekazywała francuskiej prasie informacje o sytuacji w Polsce.
Po ogłoszeniu stanu wojennego uczestniczyła w strajkach w VII Zajezdni Miejskiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego oraz w Państwowej Fabryce Wagonów Pafawag. Po ich pacyfikacji – ukrywała się tworząc, wspólnie z Władysławem Frasyniukiem, struktury podziemnej ,,Solidarności” we Wrocławiu. W październiku 1982 roku została aresztowana. Postawiono jej zarzuty ,,kontynuowania działalności związkowej w nielegalnym związku pod nazwą Tymczasowa Komisja Porozumiewawcza" oraz "próby obalenia ustroju PRL siłą". Prokuratura wojskowa zarzuciła jej ponadto współpracę z obcym wywiadem. Została skazana na 1,5 roku więzienia. Odsiedziała prawie rok w zakładach karnych we Wrocławiu i Krzywańcu. Zwolniona, na mocy amnestii, w lipcu 1983 roku.
W 1989 roku, podczas wyborów do Sejmu została posłanką Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego w Sejmie kontraktowym.
W latach 1991 i 1993 ponownie została posłanką z list Unii Demokratycznej. Z jej inicjatywy, w Sejmie powstała pierwsza Parlamentarna Grupa Kobiet.
W 2005 roku została powołana przez Prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego na urząd ambasadora RP w Luksemburgu. Wróciła do kraju w 2010 roku. Obecnie jest członkinią rady programowej Kongresu Kobiet, a w 2011 została „ministrem ds. świeckości państwa i wielokulturowości” w gabinecie cieni Kongresu Kobiet. W 2011 odznaczona została Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.