Wina Tuska, czyli siedem grzechów głównych Platformy Obywatelskiej

Grzech 3. Dryf i inercja
Odpływ ze studni z ciepłą wodą prowadził na szersze, całkiem początkowo spokojne akweny, jakby stworzone do swobodnego dryfu. To swoisty paradoks, że pojęcie dryfu rozwojowego rozpropagował w polskiej debacie publicznej akurat Michał Boni w swym raporcie „Polska 2030”, który miał być czymś w rodzaju zarysu strategicznego planu rządzenia na dwie dekady. Raport definiował właśnie dryf rozwojowy jako największe potencjalne zagrożenie dla Polski, była to swoista antycypacja rozpowszechnionego nieco później pojęcia „pułapki średniego rozwoju” - które całkiem trafnie oddaje część realnych problemów polskiej gospodarki.

Niejeden polityk Platformy i niejeden politolog zżyma się dziś na polskich millenialsów i ich polityczne nastroje. To właśnie wśród wyborców młodszych niż 29 lat Platforma (jeszcze kilka lat temu uważana za partię młodych, wykształconych i tak dalej) jest wyjątkowo surowo oceniana. To właśnie oni też chętnie wybierają ofertę prawicy.

Warto więc pamiętać, że są to nie tylko roczniki, które osiągnęły dorosłość już w czasach rządów Platformy - z punktu widzenia tych młodych ludzi to Platforma rządzi w Polsce „od zawsze”. Są to także roczniki niemal strukturalnie wepchnięte najpierw w tryby coraz bardziej wynaturzonego przemysłu uczelniano-edukacyjnego a następnie w labirynt umów śmieciowych i terminowych, całkowicie oddane na łaskę zderegulowanego rynku pracy. Nie trzeba tu przypominać, że za rządów Platformy nie została podjęta nawet próba realnej reformy szkolnictwa wyższego, które jest w tej chwili największym w Europie producentem strukturalnie bezrobotnych absolwentów studiów wyższych. Warto natomiast przypomnieć, że w reakcji na kryzys roku 2008 Platforma, wychodząc naprzeciw marzeniom polskiego biznesu, pospiesznie uchwaliła tak zwany pakt antykryzysowy. Ten pakiet ustaw w imię prewencji kryzysowej całkowicie zderegulował rynek pracy - co w szczególnym stopniu uderzyło właśnie w jego najmłodszych uczestników. Siedem dotkniętych tym bezpośrednio kolejnych roczników to już liczba wyborców, która może realnie wpłynąć na wynik wyborów. I wpływa.