W sztuce Marty Guśniowskiej "Wąż" tytułowy bohater ma spory problem. Nie ma ani nóg, ani rąk, a bezmyślne stworzenia obdarowują go skarpetami nakażde urodziny, a na imieniny rękawicami. I, oczywiście, zakażdym razem sprawiają Wężowi przykrość. Wąż chce koniecznie upodobnić się do innych, czyli zdobyć kończyny. Narrator (bardzo dobry Konrad Kujawski, który kreuje także Wróżkę Zębuszkę, Magika i Boga) mami Węża obietnicą opowieści o jego kłopotach.- Ale ja cię będę ładnie opowiadał - obiecuje.
Już na początku sytuacja zagęszcza się, bo Narrator dostrzega "wałki" na wężowym ciele. Dorośli uśmiechną się, bo "wałki" są przytykiem do kultu zgrabnej sylwetki i wiecznego procesu odchudzania, któremu hołdują społeczności ludzkie. Kiedy okaże się, że jeden z "wałków" to Chomik Chrupuś (zabawna Agata Kucińska), połknięty przez gada, z kameralnej sceny powieje grozą i drastycznym rodzajem humoru.
Dzięki cudownemu zdarzeniu Chrupuś zostanie (na szczęście!) uwolniony, a Wąż wraz z nim i ponad miarę pomysłowym Gekonem (Paulina Skłodowska) wyruszy na poszukiwanie kończyn. Jednak ich zdobycie nie jest prostą sprawą, by nie rzec - prawdziwym cudem.
Spektakl roi się od subtelnych dowcipów i filozoficznych aluzji zrozumiałych wyłącznie przez dorosłych. Nie sposób się nie śmiać, kiedy małego Chrupusia, uwięzionego w Wężu, Narrator prosi, żeby "nie szedł w stronę światła". A w nurcie kulturalnego wychowania znajdzie się odpowiedź Chrupusia, stłumiona przez Narratora. - Tu nie ma żadnego światła, ciemno tu, jak... - piszczy Chrupuś, a Narrator błyskawicznie i czujnie rzuca: - Nie!, budząc żywą reakcję dorosłej części publiczności.
Zabawna jest też wycena nóg i rąk. Dzieci zrozumieją ją dzięki prostym obrazkom pokazywanym ze sceny, a dorosłych, żyjących przecież w szalonym świecie konsumpcji, nie zdziwi, że noga czy ręka mogą kosztować mniej (walutą są zęby - pojedynczo lub w formie całej wężowej szczęki) niż telewizor albo samochód.
Kwintesencją tej godzinnej teatralnej edukacji jest spotkanie Węża z Bogiem. Bóg tłumaczy Wężowi, dzieciom i każdemu, kto zechce słuchać: - Jesteście śliczni, każdy z was jest kompletny i macie się kochać, jak ja was kocham.
Radosław Kasiukiewicz jako Wąż jest znakomity. Wyrazisty, pełen poczucia humoru pozbawionego sentymentów. Aktorska klasa.
Cenną zaletą spektaklu jest swoisty powrót do korzeni przez animację lalek i pokazanie teatralnej magii. Widz może zanurzyć się na chwilę w klimacie cudownych, starych jarmarków. A dodatkowym bonusem jest swoiste czeskie poczucie humoru i dystans do rzeczywistości.
Marta Guśniowska, "Wąż", reżyseria i scenografia Marek Zákostelecký, dramaturgia Elżbieta Chowaniec, muzyka Pavel Horák, konsultacje choreograficzne Maćko Prusak, występują: Konrad Kujawski, Radosław Kasiukiewicz, Agata Kucińska, Paulina Skłodowska, Anna Bajer, Grzegorz Mazoń. Prapremiera 1 czerwca we Wrocławskim Teatrze Lalek.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
