Zmarł, bo przez 18 minut nie było prądu

Gdyby w szpitalu w Dzierżoniowie awaryjne zasilanie prądem sali operacyjnej było sprawne, być może pacjent, którego operowano, kiedy w szpitalu zgasło światło, przeżyłby zabieg. Lekarze nie musieliby go wtedy reanimować, świecąc sobie w ciemnościach telefonami komórkowymi. Tak uznali prokuratorzy i Zbigniew Grubka, były dyrektor szpitala, usłyszał zarzuty niedopełnienia obowiązków i narażenia pacjenta na utratę życia.

Chodzi o 74-letniego Bronisława Zuba z Piławy Górnej. Mężczyzna w lipcu 2006 r. uderzył się w głowę. Wrócił do domu zakrwawiony. Chwilę później stracił przytomność. Pogotowie zawiozło go do szpitala w Dzierżoniowie. Tam okazało się, że ma popękaną czaszkę. Dlatego lekarze kazali go przewieźć na oddział neurochirurgiczny w Wałbrzychu.

Stamtąd chorego odesłano z powrotem, z zaleceniem "leczenia zachowawczego". Kiedy stan pana Bronisława się pogorszył, lekarze zdecydowali się na operację. Około godz. 22.30, gdy ta już trwała, nagle w całym szpitalu zrobiło się ciemno. Nie działały też telefony. Zasilania nie było dokładnie przez 18 minut. W tym czasie zespół operacyjny reanimował chorego. Niestety, ten zmarł w ciemnościach.

- Nigdy nie dowiemy się, czy gdyby nie zabrakło prądu, ojciec by żył. Lekarze robili przecież, co mogli, by go uratować - mówi Jerzy Zub, syn zmarłego.
Zwłaszcza że śledztwo pokazało również, że pacjent z tak ciężkim urazem głowy powinien być operowany w placówce specjalistycznej. Taką jest szpital w Wałbrzychu. Dlatego tamtejszy neurochirurg, który zdecydował o odesłaniu mężczyzny z powrotem, również usłyszał zarzut narażenia go na utratę życia.

Ówczesny dyrektor szpitala Zbigniew Grubka, który dziś jest komendantem Straży Miejskiej w Bielawie, nie poczuwa się do odpowiedzialności.
- Czuję się jak kozioł ofiarny. Nie wiedziałem, że zasilanie awaryjne jest niesprawne, a poza tym to problem wielu placówek. Znam szpitale, które w ogóle nie mają sprawnych agregatów prądu - tłumaczy.
Czy tak naprawdę jest, nie sprawdzano. Narodowy Fundusz Zdrowia, jak mówią jego urzędnicy, nie jest od tego.
- Zajmujemy się stroną medyczną - mówi Joanna Mierzwińska z dolnośląskiego NFZ.

Do kontroli uprawniony jest np. sanepid. Jednak, mimo że sprawa była głośna, i tu nic nie zrobiono.
- Taka masowa kontrola nie miałaby sensu - tłumaczy Magdalena Mieczkowska z Wojewódzkiej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej we Wrocławiu. - Sprawdzamy, czy szpitale mają wymagane zabezpieczenia, przeglądamy dokumentacje i atesty. Jednak to, czy w praktyce awaryjne zasilanie zadziała, to już odpowiedzialność dyrektorów - dodaje.

I dlatego w szpitalu Dzierżoniowie od dwóch tygodni jest nowy agregat, który włącza się od razu i automatycznie. Kosztował blisko sto tys. zł.
- Dzięki temu pacjenci są bezpieczni, bo nigdy już nie dojdzie u nas do sytuacji, że w szpitalu zrobi się nagle ciemno - zapewnia Dariusz Brzeziński, obecny dyrektor placówki.

Szef odpowiada

Roman Szełemej, pełnomocnik Zarządu Województwa Dolnośląskiego ds. medycznych i dyrektor wałbrzyskich szpitali

Według przepisów, dyrektor szpitala musi zapewnić dostawy mediów, w tym także prądu. W przypadku energii jest też mowa o konieczności awaryjnego zasilania. To na dyrektorze spoczywa więc obowiązek i odpowiedzialność, by dodatkowe zasilanie było. Niestety, wciąż zdarza się tak, co dotyczy zwłaszcza szpitali w starych budynkach, że awaryjne zasilanie nie zawsze działa jak trzeba, a agregat jest wydatkiem, który na zakup czeka, bo są pilniejsze. Dyrektor borykając się z problemami finansowymi musi wybierać czy kupić za 100 tys. zł nowoczesny agregat czy też inne urządzenia do ratowania życia. Wybiera to drugie. Prościej jest w szpitalach nowych. Tam te kwestie zabezpieczane są już w fazie odbiorów technicznych i kompleksowego zakupu sprzętu.

Bez prądu

W październiku 2008 r. prądu zabrakło w Uniwersyteckim Szpitalu Klinicznym nr 4 w Łodzi. Agregat był zepsuty od kilkunastu dni. Awarię prądu mogła mogła przypłacić również życiem pacjentka oddziału ginekologiczno-położniczego Szpitala Miejskiego w Piekarach Śl. W listopadzie ub. roku światło zgasło tuż przed rozpoczęciem cesarskiego cięcia. Lekarze obawiali się, że może dojść do pęknięcia macicy. Na szczęście pacjentka przeżyła.