Brońmy wrocławskich seniorów

Stosunek władz do osób starszych nie tylko świadczy o kulturze osobistej, ale przede wszystkim o myśleniu perspektywicznym. Z badań, na które powołuje się Urząd Miejski Wrocławia, wynika, że we Wrocławiu liczba seniorów przeważa nad liczbą dzieci i młodzieży. Proces starzenia się mieszkańców Wrocławia jest faktem i osoby w wieku poprodukcyjnym będą stanowić coraz liczniejszą grupę społeczną.

Dotychczasowa działalność różnego rodzaju organizacji i stowarzyszeń skupiających seniorów stawiała nasze miasto w rzędzie jednego z najaktywniejszych w Polsce. Traktowanie okresu starzenia się i starości jako wieku, w którym zaczyna procentować zdobywana przez całe życie wiedza, mądrość i doświadczenie, sprawia, że seniorzy czują się docenieni i ważni dla społeczności. Unia Europejska stworzyła i skutecznie wdraża w wielu krajach specjalne programy pomocowe dla osób w wieku 50+.

Przez całą moją kadencję europosła współpracowałam z wieloma organizacjami senioralnymi na całym Dolnym Śląsku - poznałam ich problemy i dokonania. Z tym większym oburzeniem dowiedziałam się z mediów oraz od Pani dr Walentyny Wnuk, która pełni funkcję Pana doradcy ds. seniorów, że w 2009 r. w drastyczny sposób ograniczono środki na dofinansowywanie organizacji senioralnych (o ok. 50 proc). W skali budżetu tak dużego miasta, 200 tys. zł nie stanowi znaczącego obciążenia, a dla organizacji pozarządowych, zajmujących się aktywizacją osób starszych - ich edukacją, zdrowiem i opieką nad potrzebującymi - to często "być albo nie być".

Pieniądze zainwestowane w osoby starsze "zwracają się" bardzo szybko, ponieważ objęci tym programem ludzie żyją zdrowiej i dłużej zachowują swą aktywność.
Liczę, że przyjrzy się Pan decyzjom urzędników, którzy w "szale wprowadzania oszczędności" postanowili oszczędzać na emerytach. Mam nadzieję, że priorytetem w polityce Wrocławia nadal pozostaje troska o obywateli niezależnie od ich wieku. Oczekuję od Pana działań, które zapobiegną zniszczeniu ruchu społecznego osób w wieku 50+.