Kiedyś w książkach podróżników można było spotkać rysunki gigantycznych pająków, które za pomocą ogromnych sieci polowały na ptaki. Czy te wyobrażenia miały coś wspólnego z prawdziwymi zwyczajami ptaszników? Oczywiście nie. Na temat tych włochatych pająków stworzono wiele mitów. Rozprawmy się z kilkoma najpopularniejszymi kłamstwami.
Przede wszystkim, ptaszniki nie łapią swych ofiar za pomocą sieci. Owszem, są wyposażone w kądziołki przędne i potrafią utkać pajęczynę. Służy ona im jednak nie do polowania, a do wyścielenia norki lub specjalnej "maty", na której dochodzi do rozrodu.
Kolejny mit: ptasznik potrafi zjeść ogromnego ptaka. A przecież jego ulubionym pokarmem są owady, czasem malutkie płazy czy gryzonie. Ptaki padają ofiarą pająka niezwykle rzadko i to zwykle wtedy, gdy pisklę wypadnie z gniazda.
A co z rzucaniem się na ludzi i śmiercionośnym jadem? Cóż, to kolejna bajka. Jad ptasznika jest dość słaby i nie powali człowieka. Większość gatunków nie jest również zbyt agresywna. Duże rozmiary (niektóre ptaszniki mogą się pochwalić rozpiętością nóg do 30 cm!) sprawiają, że te pająki nie mają zbyt wielu naturalnych wrogów. Nie muszą kąsać. Zwłaszcza gdy ofiara jest za duża, by ją zjeść. Ich obroną przed napastnikami są za to włoski porastające ich ciało.
Kiedy jakiś natręt irytuje ptasznika, ten porusza szybko tylnymi nogami. Włoski na odwłoku są stosunkowo słabo przymocowane i wtedy zamieniają się w chmurę. Jest ona niezwykle drażniąca: kiedy dostanie się do nosa, można kichać bez przerwy! W ten sposób pająk mówi: "Daj mi w końcu święty spokój!".
Tylko niektóre gatunki z Azji i Afryki są szczególnie agresywne. Ich ugryzienie jest bolesne (mają potężne szczękoczułki!), ale nie śmiertelne.
Nie każdy wie, że pajęczyce z grupy ptaszników są bardzo troskliwymi mamami. Opiekują się kokonem, a później małymi pajączkami (a może ich być nawet tysiąc) aż do ich pierwszej wylinki. Nie są jednak tak kochającymi partnerkami. Zwykle po zapłodnieniu zjadają swojego kochanka. I nie ma się co dziwić - skoro wychowanie dzieci spada na barki pajęczycy, dlaczegóż miałaby ona rezygnować z tak cennego źródła białka? Samiec po wykonaniu swego zadania przestaje być potrzebny. A nawet jeśli nie zostanie zjedzony przez swoją ukochaną, i tak nie pożyje długo - od roku do czterech lat. Samice ptaszników mogą za to przeżyć nawet dwadzieścia wiosen!
Ptaszniki to pająki, które świetnie dostosowują się do każdego środowiska - piasku pustyni i drzew dżungli. Większość (oprócz gatunków jaskiniowych) ma doskonały wzrok. Wszystkie są bardzo wrażliwe na jakiekolwiek drgania ziemi. To prawdziwi zwierzęcy sejsmolodzy.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
