Medal olimpijski i mnie nakarmił

Takich posiłków, jak to zawsze po igrzyskach, sporo ostatnio w różnych miastach, a przy okazji o sporcie Polaków rozmowy, żale, pretensje etc. I różne rzeczy ludzie mówią. Takie chociażby, że oto ministra Mucha pyta ostatnio naszych siatkarzy, czy za remisy również mają płacone. No, ja już dawno temu pisałem, że wiele, naprawdę wiele ma pani Joasia atutów, tyle że żaden nie jest merytoryczny.

Albo ostatnie święto - Wojska Polskiego. Nasi olimpijczycy, członkowie armii, pojawili się w stolycy na galowo, tzn. w londyńskich strojach, w tych czerwonych botkach m.in. A wśród nich taki jeden wielki, srebrny medalista z Pekinu zresztą. No i pyta go człowiek z ministerstwa - "czy Pan jest z cateringu?" Taa, a miała się ministra rządem fachowców otoczyć.

Ta totalna krytyka sportowych związków wcale mi się jednak nie podoba, niesmaczna z lekka. Walił Kołecki, ulubieniec mediów, w PZPC, to mu w końcu prezes Wasiela odpowiedział listem otwartym. A troszkę za uszami Kołecki ma. Mistrz Zieliński jest pod jego wyraźnym wpływem , niepotrzebnie używał jako karty przetargowej biało-czerwonego orzełka. Niech nie zapomina, że to państwo opłacało mu przygotowania, że państwo płaci zewsząd nagrody za medal, i że państwo zapewni dozgonną emeryturę.

W Szwecji, Norwegii czy Brazylii niewiele by od tego państwa dostał. Albo Anita Włodarczyk, atakująca teraz PZLA. A to jedyny związek, który podał przed igrzyskami dodatkowy taryfikator własnych nagród za medale (60, 50 i 40 tys. zł - tak to chyba leciało). I jeszcze jedno. Orlen, ten hojny sponsor, to też państwowa spółka. A więc gdzie jest prawda? Leży sobie gdzieś pośrodku.

Czas olimpijskich medalistów się jednak, niestety, kończy, wróciła przepłacana do bólu piłkarska ekstrakasa, wszystkie kamery na nią. Czytam, że sekretarz Patalas śle prezydentowi alarmujące esemesy (czytaj więcej na ten temat), z tego wniosek, że Śląsk przejedzie się zaraz po Hannoverze. Oj naiwni, naiwni, naiwni.