Tam, gdzie teraz stoi pomnik Mikołaja Kopernika, jeszcze przed wojną wznosiły się kamienice. Ciągnęły się od placu Dominikańskiego, aż do fosy - czyli do końca ulicy. Budynki stylem przypominały te, które stoją do tej pory, naprzeciwko, od ul. Nowej do pl. Dominikańskiego. Wojna sprawiła jednak, że kamienice stojące po prawej stronie (patrząc od centrum) zostały zrównane z ziemią. Na ich miejscu postawiono później szare bloki z płyty.
Działania wojenne podczas oblężenia Festung Breslau w 1945 roku dosięgnęły również pięknych zabudowań na Wzgórzu Partyzantów (przed 1945 rokiem Wzgórze Liebicha). Tam komendanci twierdzy mieli swój sztab. Niestety, przez to ucierpiał wygląd Wrocławia. Na rozkaz dowództwa wysadzono bowiem w powietrze 32-metrową wieżę widokową. Wszystko po to, żeby rosyjska artyleria nie mogła zlokalizować sztabu dowództwa Breslau.
Ulicę Piotra Skargi z ulicą Kołłątaja łączy most, który przerzucony jest nad fosą miejską.
Teraz nazywa się mostem Piotra Skargi, ale w czasach niemieckich nosił nazwę Fenigowego - dlatego, że za przejście przez niego trzeba było zapłacić.
- A jeśli ktoś nie miał ochoty zasilać skarbca, musiał szukać brodu poza miastem. A to było uciążliwe - mówi Bronisław Zathey, wrocławski przewodnik.
Co ciekawe, ul. Piotra Skargi istniała już prawie półtora tysiąca lat temu. Dokładnie po trasie dzisiejszej jezdni biegł bowiem szlak bursztynowy, który prowadził znad Bałtyku do imperium rzymskiego. Kupcy przewozili tędy drogocenny bursztyn na Półwysep Apeniński.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
