Kiedy przewraca się w głowie

Kariera młodych, bardzo młodych ludzi, może być związana z rozwinięciem daru, które ma dziecko. Czegoś, co związane jest ze szczególnym talentem - na przykład fenomenalnym słuchem, świetnymi wynikami sportowymi. Związana z tym aktywność ukierunkowana jest na osiągnięcie celu, zdobycie najwyższego poziomu kompetencji. Ich kariera jest konsekwencją dostrzeżenia ich przez inne osoby. Za realizacją daru, którym obdarzone są te dzieci, idzie zaangażowanie, wysiłek, praca, wspieranie ze strony bliskich. I dostrzeżenie na wczesnym etapie, że maleńkie jeszcze dziecko jest obdarzone czymś szczególnym. To jest jedna grupa.

Druga grupa dzieci robi kariery od niechcenia, przypadkiem. Na przykład występując w jakimś znanym i popularnym programie, serialu czy filmie. Tam, na potrzeby innych dzieci, te są kreowane na gwiazdę.
Myślę, że sposób postępowania i działania wobec dzieci z pierwszej i drugiej grupy powinien być odmienny. Na przykład, wobec szczególnie utalentowanych nastolatków, reakcje otoczenia nie dotykają szczególnie takiego dziecka. Nawet jeśli rodzina i koledzy wyraźnie darzą je podziwem. Zainteresowanie i kreowanie przez media nie zmienia w sposób szczególny funkcjonowania młodych gwiazd.

Inaczej ma się sprawa z drugą grupą bardzo młodych ludzi, którzy zdobywają popularność tak trochę przez przypadek. Trzeba pamiętać, że ci młodzi ludzie są w wieku poszukiwania tożsamości, zdobywania kompetencji społecznych, nawiązywania szczególnych relacji rówieśniczych. I intensywne zainteresowanie ze strony otoczenia, mediów, niezwykła popularność, wymagałyby szczególnej troski ze strony opiekunów i rodziców. Potrzeba osoby, która przyjęłaby rolę z jednej strony mentora, a z drugiej - człowieka, który chroni przed różnymi rzeczami. Między innymi poprzez wskazywanie na konsekwencje bycia w sposób szczególny rozpoznawanym - brak prywatności, intymności. Używając bardzo brutalnego określenia: żeby im się nie poprzewracało w głowie.

Chwila, gdy zabraknie świateł reflektorów i zainteresowania, które ma często chwilowy charakter, może być szczególnie dotkliwym doświadczeniem dla młodej osoby. Nastolatka, który ze szczytu wykreowanej popularności staje się zwyczajnym Jasiem, zwyczajną Małgosią czy Kasią i musi sobie jakoś radzić.
Dzieciom z tej drugiej grupy wskazane byłoby poświęcanie szczególnej troski i dawanie mocnego oparcia. Bo są one przecież w fazie kształtowania tożsamości, przyjmowania pewnych póz, ról, testowania różnych zachowań społecznych.