Nasza Loteria SR - pasek na kartach artykułów

Tożsamość w obliczu Jedni ...all is 10N3

Anna Katarzyna Biela
Idea Jedni jest kluczem do zrozumienia moich poszukiwań artystyczno-badawczych nad tożsamością. Plotyn – filozof i estetyk – zakładał, że wszystko pochodzi od jednego źródła, które cały czas się przekształca i emanuje z siebie kolejne szczeble bytów.

W duchu myśli Plotyna „Tożsamość w obliczu Jedni” posiada piękny kształt, ponieważ nabiera formy poprzez idee, które są dostępne dla człowieka za pośrednictwem tożsamości nadzmysłowej. Piękno, które znamy, piękno kształtów i barw pojął jako odblask innego, doskonalszego piękna. [...] Piękno jest właśnie odblaskiem świata nadzmysłowego w zmysłowym. Jest własnością świata zmysłowego, jego własnością najdoskonalszą, a nawet jedyną doskonałą, bo jedyną związaną ze światem doskonałym. Dlatego też estetyka, rozważająca piękno „tego” świata, zajmowała ważne miejsce w systemie transcendentalnym Plotyna, choć system ten był skupiony na „tamtym” świecie(W. Tatarkiewicz, Historia estetyki, t. 1, Warszawa 2009, s. 356.). Piękno „tego” świata to tożsamość ludzka. Każdy człowiek jest inny i dlatego jest piękny. Jednia rozszczepiona przez pryzmat (A.K. Biela, PRYZMAT – Nowa Era w Grafice, Wrocław 2007, idea z pracy magisterskiej), jakim jest świadomość człowieka, emanuje zmysłową tożsamość w obliczu nadzmysłowej.

Badanie „Tożsamości w obliczu Jedni” wynika z logicznej konieczności, jest owocem intuicyjnego procesu twórczego. Wiemy, że przeciwne bieguny się przyciągają. W kwestii badań nad tożsamością jest podobnie. Analiza zmysłowej tożsamości we wcześniejszych pracach skierowała moją uwagę ku analizie tożsamości nadzmysłowej – razem nadają tożsamości osobistej zrównoważony kształt. Istnieje teoria tańca geometrii autorstwa brytyjskiego fizyka kwantowego Stephena Hawkinga, wedle której ów taniec doprowadził do powstania wszechświata, krainy cząstek elementarnych, gdzie materia zderza się z antymaterią. Każdy rodzaj cząstek ma odpowiednie antycząstki. Kiedy cząstka zderza się z antycząstką, obie znikają, pozostawiając tylko energię.(S.W. Hawking, Krótka historia czasu, tłum. P. Amsterdamski, Poznań 1996, s. 73.). Pozostaje tylko Jednia. W moim wyobrażeniu tożsamość w Jedni ma swe źródło. Analiza tożsamości nadzmysłowej w świecie zmysłowym sprawia, że sięgamy po Jednię, wracamy do źródła, odkrywamy harmonię.

Tożsamość człowieka nie jest oczywista, ponieważ jest procesem trwającym w sposób ciągły od narodzin do śmierci. Staje się zadaniem, wyzwaniem, wyborem, konstrukcją. W malarstwie odnoszę się do własnej tożsamości. Badam jej oblicza. Inspirują mnie motywy związane z identyfikacją osobistą, gdyż towarzyszą i kształtują one obiektywny obraz w życiu codziennym. Przygoda z identyfikacją była dla mnie próbą odkrycia właściwego kierunku i formy. W wyniku moich przemyśleń powstały obrazy modułowe o wąskiej gamie kolorystycznej w technice mieszanej. Korzystałam z fotografii, odcisków części i całego ciała, skanów i kserokopii, projektów graficznych, malarstwa, grafiki i kolażu. Treścią zawartą w moich pracach nawiązałam do autoportretów, linii papilarnych, danych z dokumentów tożsamości oraz obrazu struktury DNA. Mówię już nie tylko o tożsamości, ale o tożsamościach – osobistej, społecznej i medycznej, a liczba mnoga ma odzwierciedlać fakt, że współczesny człowiek posiada ich wiele. W tych okolicznościach artystyczno-badawcza refleksja nad tożsamością stała się szczególnym interdyscyplinarnym wyzwaniem.

Tożsamość zmysłowa, materialna, namacalna, widzialna, do której przyzwyczaja nas codzienność, w duchu myśli neoplatońskiej jest analizą tylko emanacji, a to nie oddaje całego spektrum wizji. Dlatego postanowiłam kontynuować eksplorację, aby uzupełnić zakres poszukiwań o rozwiązania plastyczne, będące analizą tożsamości nadzmysłowej. Jednia posiada metafizyczną strukturę, a tożsamość w jej obliczu jest piękna. Poddana transcendentalnej ewolucji, nabiera zmysłowej formy, która jest harmonijna, ponieważ wynika z duchowej konieczności. Wszystko, co piękne, powstaje z wewnętrznej potrzeby. Powinność ta zrodziła zewnętrzny kształt, przestrzeń dla procesu odkrywania najskrytszej tożsamości. Doświadczenia, przemyślenia, czynniki zewnętrzne i przeżycia wewnętrzne tworzą jedną całość, którą wyraziłam zapisem „10N3” (one).

Poszukiwania mojej tożsamości oscylują wokół neoplatońskiej idei Jedni i mają one charakter subiektywny. Cykl pod tytułem „10N3” (one) jest kontynuacją wcześniejszych doświadczeń artystyczno-badawczych nad tożsamością. Namalowałam cztery modułowe obrazy (10N3 | A I-X, B I-X, C I-X, D I-X), a kompozycja każdego z nich składa się z dziecięciu kwadratowych elementów, razem tworzą jeden obraz. Układ modułowy jest metaforą dla Jedni i jej emanacji. Kwadratowy format symbolizuje ziemię, przestrzeń i cztery strony świata. W malarstwie inspiruję się skanem mojej głowy, uzyskanym metodą rezonansu magnetycznego, który obrazuje jej wnętrze. Skan głowy został wykonany w trzech płaszczyznach: profil, portret i rzut z góry. Wybrałam wnętrze głowy jako przewodni przekaz w pracy artystyczno-badawczej, ponieważ obraz wnętrza głowy jest metaforą dla mojej tożsamości subiektywnej.

Pierwsze trzy obrazy zostały wykonane metodą interdyscyplinarną. Korzystałam z obrazów wnętrza głowy i farb akrylowych o wąskiej gamie kolorystycznej. Ograniczyłam kolorystykę do monochromatycznych rozwiązań na rzecz myślenia i działania metaforą czerni, bieli oraz szarości jako najbardziej wyrazistego symbolu plastycznego, koncepcji emanacji Jedni.

W pierwszym obrazie modułowym (10N3 | A I-X | Proces) poza przewodnim przekazem, który jest wspólny dla całego cyklu, na pierwszym planie pojawia się dwadzieścia autoportretów, rozmieszczonych w dwóch rzędach widocznych z profilu. Formą autoportretów nawiązałam do czaszki, która symbolizuje krótkotrwałość życia, śmierć oraz jest metaforą dla „procesu”, który kształtuje się podczas naszego całego życia, określa naszą zmieniającą się tożsamość.

W drugim obrazie modułowym (10N3 | B I-X | Maski) na pierwszym planie znajdują się trzy autoportrety mojego wnętrza. Formą autoportretów nawiązałam do „maski”, która jest metaforą dla tożsamości współczesnego człowieka. Na drugim planie umieściłam koła i spirale. Koło symbolizuje nieskończoność, absolut, wieczność, doskonałość, wewnętrzną jedność, harmonię, równowagę, kompletność i pierwiastek duchowy. Spirala jest metaforą dla ścieżki życia, która prowadzi człowieka od punktu zewnętrznego do wewnątrz. Spirala jest symbolem ewolucji, rozwijania się – transformacji oraz posiada symbolikę analogiczną z labiryntem – to znaczy z podróżą, którą człowiek musi odbyć, aby zrozumieć samego siebie.

W trzecim obrazie modułowym (10N3 | C I-X | Transformacja) na pierwszym planie przeplatają się dwa rzuty głowy widoczne z góry i jedna z profilu. Przenikająca się forma jest metaforą dla procesu odkrywczego, wewnętrznego, myślowego, dla przemiany, metamorfozy, ewolucji percepcji i świadomości, dla uzmysłowienia oraz uprzytomnienia w sobie tożsamości nadzmysłowej, piękna wewnętrznego. W mojej świadomości, jak i na płótnie, następuje „transformacja”.

W ostatnim obrazie modułowym (10N3 | D I-X | Piękno) decyduję się na rozszerzenie palety metod artystycznego wyrazu. Rezygnuję z interdyscyplinarnych i monochromatycznych rozwiązań na rzecz farb akwarelowych o szerokiej gamie kolorystycznej. Na pierwszym planie przedstawiłam jeden rzut z góry, obraz wnętrza mojej głowy, o szerokiej kolorystyce. Szeroka gama kolorystyczna jest metaforą dla „piękna” wewnętrznego. Dotarłam do własnego wnętrza, do centrum siebie i odkryłam swoją „Tożsamość w obliczu Jedni”.

Obiektywna analiza tożsamości zrodziła u mnie subiektywne poszukiwania, które doprowadziły do odnalezienia równowagi – „balance”.

Spis Ilustracji:
10N3 | A I-X | Proces
Anna Katarzyna Biela, Proces, 2012
Akryl na płótnie, 140 x 350 cm (10 x 70 x 70 cm)
10N3 | B I-X | Maski
Anna Katarzyna Biela, Maski, 2012
Akryl na płótnie, 140 x 350 cm (10 x 70 x 70 cm)
10N3 | C I-X | Transformacja
Anna Katarzyna Biela, Transformacja, 2013
Akryl na płótnie, 140 x 350 cm (10 x 70 x 70 cm)
10N3 | D I-X | Piękno
Anna Katarzyna Biela, Piękno, 2013
Akwarela na płótnie, 140 x 350 cm (10 x 70 x 70 cm)

https://www.facebook.com/dr10N3

GALERIA:

10N3 | A I-X | Proces<br>Anna Katarzyna Biela, Proces, 2012 <br>Akryl na płótnie, 140 x 350 cm (10 x 70 x 70 cm)10N3 | B I-X | Maski<br>Anna Katarzyna Biela, Maski, 2012<br>Akryl na płótnie, 140 x 350 cm (10 x 70 x 70 cm)10N3 | C I-X | Transformacja<br>Anna Katarzyna Biela, Transformacja, 2013<br>Akryl na płótnie, 140 x 350 cm (10 x 70 x 70 cm)10N3 | D I-X | Piękno<br>Anna Katarzyna Biela, Piękno, 2013<br>Akwarela na płótnie, 140 x 350 cm (10 x 70 x 70 cm)<br>

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!
Wróć na gazetawroclawska.pl Gazeta Wrocławska