Fundacja Alzheimerowska - stop otępieniu!

Od co najmniej 10 lat problem rosnącej liczby osób w wieku starczym - przy niepokojącym pogłębiającym zjawisku spadku liczby urodzin - owocuje zwiększeniem uwagi zarówno władz, jak i opinii społecznej na to zjawisko. Starość to okres szczególnie podatny na choroby, wśród których najbardziej dotkliwe i przynoszące wyjątkowo dużą liczbę negatywnych skutków są choroby otępienne z chorobą Alzheimera włącznie - szczególnie przykrą, bo zaburzającą procesy myślenia, pamięci i innych funkcji poznawczych.

W końcowym procesie choroby wymaga niemal całodobowej opieki nad chorym, sprawowanej w głównej mierze przez starzejącego się współmałżonka lub innych członków rodziny oraz coraz większych nakładów finansowych na opiekę. Choroba Alzheimera to jest zarazem dolegliwość postępująca i nieuleczalna. Wiele badań naukowych poświęconych jest na poszukiwaniu skutecznych sposobów wczesnej diagnostyki i leczenia.

Odkrywcą tej choroby stał się światowej sławy uczony Alois Alzheimer, który w sześć lat po swoim odkryciu - w roku 1912 - powołany został na stanowisko profesora zwyczajnego i dyrektora Katedry Psychiatrii i Chorób Nerwowych Śląskiego Uniwersytetu we Wrocławiu przy ulicy Bujwida, którą to funkcję pełnił do końca życia. W miejscu, gdzie pracował, odsłonięta jest pamiątkowa tablica.

Ocenia się, że w Polsce chorych na Alzheimera jest około 250 tys., a gwałtownie rosnąca ich liczba w krajach wysoko uprzemysłowionych i zaawansowanych cywilizacyjnie zapowiada i u nas poważny wzrost zachorowania. Prognozy demograficzne nie są również korzystne dla naszego kraju. Przewiduje się, że do roku 2050 chorobą Alzheimera dotkniętych będzie około 1 miliona osób, czyli jeden chory na 38 mieszkańców naszego kraju.

Biorąc pod uwagę zjawisko starzenia się społeczeństwa, dotkliwość skutków tej choroby i konieczność wzmożenia badań nad ich łagodzeniem czy stopniowym usuwaniem, nawiązując do zobowiązującej nas tradycji naukowej postaci profesora Alzheimera, w listopadzie 2002 roku z inicjatywy ówczesnego rektora Akademii Medycznej we Wrocławiu (dziś Uniwersytetu Medycznego) prof. dra hab. Leszka Paradowskiego powstała we Wrocławiu Fundacja Alzheimerowska. Wśród członków Konwentu Fundatorów znaleźli się m.in. mgr Jan Chaładaj, dr Antoni Gucwiński, prof. dr hab. Jan Miodek, mgr Tadeusz Mróz, mgr Ryszard Plichta. Członkowie Konwentu oraz Zarząd Fundacji wybierany co cztery lata, pracują społecznie.

Fundacja obejmuje swoją działalnością cały Dolny Śląsk. Zajmuje się przede wszystkim wspieraniem badań naukowych, problemów związanych z diagnostyką oraz leczeniem zespołów otępiennych, ze szczególnym uwzględnieniem choroby Alzheimera. Na licznych sesjach, spotkaniach o charakterze popularnonaukowym, przez środki masowego przekazu, staramy się zapoznawać dolnośląską społeczność z objawami tej choroby, sposobami leczenia oraz opieki nad chorymi. Fundacja zajmuje się także organizowaniem cyklicznych spotkań z opiekunami na terenie całego Dolnego Śląska, na których przedstawiane są problemy związane ze sposobami leczenia, odżywiania i rehabilitacji chorych. Rozwiązywane są również problemy prawne związane z postępującym procesem otępiennym. Opiekunowie mogą również liczyć na wsparcie psychologiczne.

Nasza Fundacja była inicjatorem powołania pierwszego w Polsce Ośrodka Badawczo-Naukowo-Dydaktycznego w Ścinawie, zwanego Ośrodkiem Alzheimerowskim, który powstał w roku 2007 uzyskując wsparcie finansowe Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu oraz Unii Europejskiej. Wspomagany przez Fundację, dysponuje 80 łóżkami. Od początku działalności hospitalizowano w nim 5280 chorych. Specjalistyczną opiekę nad chorymi zapewniają lekarze psychiatrzy, neurolodzy, psycholodzy, rehabilitanci oraz wykwalifikowany personel pielęgniarski. Dotychczasowa działalność jest finansowana z niewielkich środków NFZ. Nadzór naukowy pełnią kontynuatorzy tradycji Aloisa Alzheimera - profesorowie neurolodzy i psychiatrzy z Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu. Od 2014 r. Fundacja uruchomiła program pomocy chorym, polegający na całkowitej lub częściowej odpłatności za leki stosowane w leczeniu choroby Alzheimera.

Szczegółowe informacje o warunkach udzielenia pomocy można uzyskać na stronie internetowej www.info.am.wroc.pl/alzheimer oraz pod telefonem 71/7841585.

Działając w duchu przesłania poety, prosimy o wspomaganie naszych poczynań. Nasza Fundacja jest Organizacją Pożytku Publicznego. Na realizację jej celów statutowych mogą Państwo przy wypełnianiu PIT-u przekazać 1% podatku, wpisując nasz KRS 000014 69 40.

W imieniu Fundacji: Mieczysław Inglot, Jan Konarski, Jan Miodek

Ośrodek Alzheimerowski w Ścinawie
Ośrodek Alzheimerowski w Ścinawie funkcjonujący od 1 października 2007 roku jest jedyną w Polsce i drugą w Europie placówką, realizującą leczenie i zadania naukowo-dydaktyczne. Celem Ośrodka jest także sprawowanie kompleksowej opieki lekarskiej, psychologicznej i rehabilitacyjnej przez lekarzy specjalistów z zakresu neurologii, psychiatrii oraz wysoko wykwalifikowanego personelu pielęgniarskiego.

Ośrodek Alzheimerowski w Ścinawie dysponuje 80 łóżkami w pokojach jedno-, dwu- i trzyosobowych, gabinetami lekarskimi oraz salami do rehabilitacji. Hospitalizowano dotychczas ponad 4500 pacjentów z kraju i z zagranicy oraz udzielono porady w poradni przeszło 20 tysiącom chorych. Działalność Ośrodka pozwala złagodzić oraz spowolnić objawy dotychczas nieuleczalnej choroby oraz umożliwia chorym jak najdłuższe czerpanie radości z życia i wspólnych chwil spędzonych w gronie najbliższych.

Nasz telefon: 76 849 16 65, 76 849 16 00 lub adres mejlowy: [email protected]
Odpiszemy, przedzwonimy i udzielimy odpowiedzi na każdy temat. Michał Hajtko, prezes Zarządu

Prawne aspekty choroby Alzheimera

Pełnomocnictwo
Po zaobserwowaniu pierwszych objawów choroby należy zadbać o uzyskanie od osoby dotkniętej tą chorobą dokumentów, informacji i kontaktów niezbędnych do prowadzenia jej spraw, a także o ustanowienie przez nią pełnomocnictw notarialnych do reprezentowania. Ułatwi to prowadzenie spraw osoby chorej w sytuacji, gdy nie może się samodzielnie poruszać, lub odmawia opuszczenia mieszkania. Podkreślenia wymaga jednak, że kartki z podpisami in blanco są nielegalne i nie mogą być wypełnione przez inną osobę, niż ta, która podpis złożyła.

Proces ubezwłasnowolnienia
W przypadku, gdy stan chorego uniemożliwia mu kierowanie swym postępowaniem,małżonek, krewni w linii prostej, rodzeństwo oraz przedstawiciel ustawowy mogą złożyć wniosek o ubezwłasnowolnienie.Wniosek rozpatruje Sąd Okręgowy właściwy dla miejsca zameldowania chorego, a przy jego braku Sąd miejsca pobytu. Ubezwłasnowolnienie wywołuje skutki w sferze Prawa rodzinnego i opiekuńczego, osoba taka nie może zawrzeć małżeństwa, a w razie ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków powstaje z mocy prawa ustrój rozdzielności majątkowej.
Opiekun ustawowy

Pieczę nad osobą ubezwłasnowolnioną i jej majątkiem sprawuje opiekun powołany przez Sąd Rodzinny i Opiekuńczy. Opiekunem zwykle są najbliżsi członkowie rodziny. Inne sytuacje są wyjątkowe. Opiekun powinien uzyskiwać zezwolenie Sądu we wszelkich ważniejszych sprawach, które dotyczą osoby lub majątku osoby ubezwłasnowolnionej. Opiekun powinien również zawrzeć umowę ubezpieczenia OC. Zapobiegnie to dotkliwym skutkom finansowym za szkody wyrządzone przez osoby w stanie niepoczytalności lub poczytalności ograniczonej, gdyż w miejsce odpowiedzialności takiej osoby wchodzi odpowiedzialność opiekuna.

Grażyna Hachoł, radca prawny FUNDACJI

Jak opiekować się chorym z chorobą Alzheimera
W pierwszej kolejności należy ustalić, kto będzie sprawować opiekę w miejscu zamieszkania chorego. Należy przejrzeć wszelkie dokumenty formalnoprawne dotyczące osoby chorej. Bezpiecznie jest skontaktować się z instytucjami państwowymi (banki itp.), przejrzeć rachunki, akty notarialne i postarać się o upoważnienia do reprezentowania chorego. Ważne dokumenty zabezpieczyć przed zniszczeniem lub zgubieniem.

Kolejnym krokiem jest przygotowanie mieszkania, w którym chory będzie się czuł bezpiecznie. Należy wydzielić własny pokój z jego ulubionymi rzeczami. Zadbać o odpowiednie oświetlenie, przyjazne kolory ścian, usunąć zbędne meble z trasy wędrówek. W zależności od rozwoju choroby dostosowywać potrzeby chorego indywidualnie. Kuchnia, łazienka to miejsca szczególnie niebezpieczne dla chorego z otępieniem. Zawory wodne, gazowe, kuchenki, junkersy trzeba zabezpieczyć przed możliwością uruchomienia. Ograniczyć dostęp do leków, środków higieny osobistej oraz środków czystości. Zabezpieczyć drzwi wejściowe. Pamiętamy o codziennych spacerach niezależnie od pogody. Kontrolujemy przyjmowanie pokarmów, płynów i leków. Dbamy o higienę osobistą i estetyczną.

We wczesnym okresie choroby angażujemy pacjenta do prac domowych tak, aby czuł się w dalszym ciągu członkiem rodziny. Uruchamiamy tzw. kotwice pamięciowe, np. albumy z rodzinnymi fotografiami, wspólnie spędzonymi wakacjami. Dyskretnie obserwujemy, przypominamy i nie zapominamy o godności osobistej, bo to wciąż ten sam bliski nam człowiek.
Ważne jest, aby opiekun znalazł czas na odpoczynek lub chwile relaksu, ponieważ sprawowanie opieki nad osobą chorą z otępieniem jest procesem ciągłym, a rozwijająca się choroba będzie stawiać przed nim każdego dnia nowe wyzwania.
Aneta Pękala, Ośrodek Alzheimerowski w Ścinawie