Transformacja, czyli każdy może sięgnąć po piękne marzenia

Swobodna żonglerka konwencjami, gatunkami filmowymi, szacunek dla inności, zero brutalnego parodiowania, wręcz przeciwnie – pełny szacunek. Tak potraktował swojską muzykę Maciej Bochniak, debiutant w filmie fabularnym. Fabuła jest prosta, a Bochniak zaczyna swoją opowieść w konwencji westernu: na początku transformacji, w latach 90., kiedy to spełniały się marzenia od pucybuta do milionera, dwóch chłopaków (niesamowity wręcz Dawid Ogrodnik i Piotr Głowacki) chce zostawić wyniesioną z domów bylejakość życia i zrobić karierę, oczywiście muzyczną, bo tym właśnie się zajmują. Trafiają bezczelnie i przebojem pod skrzydła producenta Daniela Polaka (Tomasz Kot w znakomitej formie). Jeden z nich zdobędzie miłość swojego życia (Joanna Kulig zagrała świetnie diwę, Ankę Gensoninę)... Twórcy bawią się kinem (cytatów z amerykańskich filmów nie sposób zliczyć), muzyką, której nie traktują pogardliwie. Pokazali świat z poczuciem humoru i pewnym sentymentem (prowincja jest barwna i błyszcząca, jak marzenia jej mieszkańców), w pięknej scenografii, wśród efektów specjalnych stworzonych z amerykańskim rozmachem. Cudowne, magiczne, zabawne, nostalgiczne kino. I w dodatku z aktorami z naszych stron: ojca Tomka zagrał Juliusz Chrząstowski (to świetna rola, ojciec jest kolejarzem i też ma marzenia, nieco trudniejsze do realizacji), kiedyś świdniczanin, kuzynkę Rudego Aleksandra Hamkało po wrocławskiej PWST, Rolanda Mariusz Drężek, kiedyś aktor wrocławskich scen, Witka – Janusz Chabior, niegdyś aktor legnicki, szemranych handlarzy – Paweł i Piotr Kamińscy, niegdyś znani z Capitolu. Mam nadzieję, że Maciejowi Bochniakowi wystarczy energii na następne, pełne rozmachu produkcje. Disco Polo to debiut oryginalny, zrealizowany z pasją przez kogoś, kto kocha kino i uważnie przygląda się światu.
Disco Polo, scenariusz: Bochniak i Mateusz Kościukiewicz, reżyseria: Maciej Bochniak, Polska 2015.
CZYTAJ
ROZMOWA Z MACIEJEM BOCHNIAKIEM, REŻYSEREM FILMU