Dziennik pielgrzyma - dzień 4.

Czwarty dzień pielgrzymki pozwolił zregenerować siły po wczorajszym przełomowym odcinku.
Był krótszy od poprzedniego tylko o kilka kilometrów, ale przyniósł rozluźnienie i odpoczynek. Może dlatego, że jeden z postojów zorganizowano nam na wielkiej polanie, na której zmieścili się wszyscy uczestnicy. To było przyjemne 45 minut, bo siedzieliśmy w ciszy i odpoczywaliśmy. Nawet trochę przysnęłam.

To zresztą był dzień dość refleksyjny. Na południową konferencję przyszedł do nas ksiądz, który opowiedział bardzo ciekawą i poruszającą historię. Rok temu zachorował na raka. Diagnoza była przerażająca: chłoniak. Lekarze dawali mu tylko miesiąc życia. On się jednak nie poddał. Nie stracił odwagi i - przede wszystkim - wiary. Dużo się modlił i pokładał nadzieję właśnie w tych rozmowach z Bogiem. Udało się. Pomimo tragicznej diagnozy idzie dziś z nami i cieszy się życiem.

Jestem studentką medycyny i przyszłą lekarką, ale uważam, że nie powinno przedstawiać się ludziom prognoz na podstawie statystyk. Ten człowiek jest tego najlepszym przykładem.
Czasu do takich przemyśleń jest tu mnóstwo. Choć jest nas wielu, to nasza droga jest dość samotna. Idziemy w ciszy właśnie po to, żeby znaleźć czas na przemyślenia. Niekiedy zakłócają je piraci drogowi, ale, na szczęście, wśród kierowców są oni w mniejszości.

Kończę i idę szukać wody, żeby się umyć. Mam nadzieję, że się uda. Trochę kłopotów sprawił nam wiatr, kładąc postawione namioty. Musieliśmy przenieść je w inne miejsce.

Relacje z pielgrzymki codziennie na łamach "Polski-Gazety Wrocławskiej".