Eksperymentalne animacje w Centrum Sztuki WRO

I za swoje eksperymenty nagradzanym, m.in. Oscarem (za krótkometrażowy dokument "Sąsiedzi" w 1952 r.) i Złotą Palmą (za "Blinkity Blank" w 1955 r.)

W Centrum Sztuki WRO trwa wystawa prezentująca piętnaście nowatorskich filmów Szkota. I jeden dziesięciominutowy dokument autorstwa Marie-Josée Saint-Pierre, wyjaśniający, o co w tym całym twórczym szaleństwie McLarena chodzi.

Ekspozycję zwiedza się w słuchawkach, przez które - w zależności od tego, przy jakim filmie akurat się znajdujemy - słychać inną muzykę. Bo prace ściągnięte do WRO to produkcje, w których McLaren starał się osiągnąć jedność pomiędzy animacją a dźwiękiem. Spójność muzyki i obrazu osiągał w bardzo niekonwencjonalny sposób - poprzez odręczny rysunek bezpośrednio na taśmie filmowej.

-Syntetyczna ścieżka dźwiękowa była podstawą dla obrazu, który stanowił jej barwne odwzorowanie i zwielokrotnienie. W rezultacie można równolegle "oglądać to, co się słyszy" - wyjaśniają organizatorzy wystawy. Wymyśloną przez siebie technikę artysta nazywał "animated sound".

Dla McLarena film był od samego początku wielkim poligonem doświadczalnym. Zafascynowany twórczością Eisensteina, Pudovkina i Fischingera, swój pierwszy film zrobił... nie posiadając kamery.

Dla Normana McLarena film był od początku wielkim poligonem doświadczalnym

Na obraz wpływał bezpośrednio - zdzierał ze starych taśm emulsję i nakładał na tak uzyskany nośnik tworzone przez siebie obrazy. Twórczy recykling stał się jego znakiem rozpoznawczym. Podobnie jak zdjęcia mikroskopowe, zwielokrotnione ekspozycje czy spowolniony ruch obrazu.

Norman McLaren "Synchromie. Musique Optique"; czynna do 15.08.2010, Wrocław, Centrum Sztuki WRO, ul. Widok 7