Medale ku chwale

Wszyscy, którzy wątpili w złoty medal Justyny Kowalczyk, niech staną w drugim szeregu i od razu klękną, schylając głowę jak do ścięcia toporem. Tych, co się opierają, kręcą i coś bełkoczą bez sensu, zsunąć niezauważalnie wprost do piekielnego kotła... Cholera, nie przypuszczałem, że przy okazji tylu przyzwoitych żurnalistów sportowych, wyrafinowanych publicystów i ekspertów od sportów zimowych straci wiarę. Po co było pisać, że nie najlepiej przygotowana, że w najlepszej formie była przed olimpiadą. Trudno, na wojnie na słowa mogą być takie same straty, jak na wojnie na pięści albo na rakiety bliskiego i dalekiego zasięgu. Wojna, to wojna.

Wszyscy, którzy NIE WĄTPILI w medal drużyny naszych panczenistek, niech staną w trzecim szeregu. Jakoś tak ich mało. Słusznie. Nie można wierzyć w cuda. Cudów nie ma. Naiwność i głupotę należy karać tak samo surowo, jak brak wiary. Tych, co się opierają, poszczuć wszystkimi psami w waszej dzielnicy. Jak psy pogonią za nimi nie wiadomo dokąd, będzie mniej kup na niezazielenionych jeszcze trawnikach.

Ci pierwsi do czasu wykonania rytualnej egzekucji skandują: Adam, przed tobą padam, dziś jesteś najlepszym drugim skoczkiem świata!!!

Ci w drugim rzędzie, zgodnie z sugestią Złotej Justysi, ryczą do zerwania strun głosowych, i tak się wam już na nic nie przydadzą: Jesteś najlepsza na świecie. Trenera masz najlepszego na świecie. Masz najlepszych na świecie smarowaczy nart!!!

Ci ostatni krzyczą najgłośniej: Nikt nie ma prawa liczyć na to, że się jakoś uda!!! Precz z fuksami!!!
A teraz, wy niewierni, wy naiwni i wy reszta kibiców z bożej łaski, posłuchajcie! Każdy się zna na sporcie? Ja też...

Nie żyjemy w raju ani na Ziemi Świętej, nie żyjemy nawet w Kanadzie pachnącej żywicą. Ci Polacy, którzy jednak jakoś żyją w kraju powyżej Niagary, sami czują jak zapach żywicy ogłupia. Wystarczy, że paru facetów jakimś cudem wygra w hokeja i wszystkim obywatelom odbija palma.

Pogódźmy się z tym, że jest tylko jeden Adam Małysz i długo po nim nie będzie nikogo...

Żyjemy, niestety, w niewielkim europejskim kraju, w którym zima zaskakuje wszystkich, a padający w tym czasie śnieg, co jest o tej porze roku zjawiskiem normalnym i dającym się przewidzieć, paraliżuje mózgi wójtów, burmistrzów i prezydentów dużych miast.

Żyjemy w kraju, gdzie jest jedna przyzwoita skocznia narciarska, i pogódźmy się z tym, że jest tylko jeden Adam Małysz i długo po nim nie będzie nikogo, a jedyna skocznia się rozsypie. Wiemy doskonale, że biegi narciarskie uprawia u nas ledwie garstka zapaleńców. Dlatego Justyna Kowalczyk jest wybrykiem natury, który może się powtórzyć dopiero za sto lat. Od dawna media trąbią, że nie ma toru łyżwiarskiego z prawdziwego zdarzenia, ani saneczkowego. Dlatego medal naszych panczenistek jest jak fata morgana. Złudzeniem jedynie.

Tak naprawdę, nie mamy prawa odnosić sukcesów w sportach zimowych. Nikt tego nie zmieni, bo nie potrafi. Każdy kibic powinien mieć tę odrobinę zdrowego rozsądku.