Wilk grzywiasty - jak lis na szczudłach

Najmniejszy przedstawiciel tej rodziny, żyjący na Półwyspie Arabskim i w północnej Afryce - fenek - waży zaledwie 1,5 kg. Natomiast w Ameryce Południowej mieszka jeden z najbardziej nietypowych reprezentantów psowatych - wilk grzywiasty.
Można go spotkać na stepowych, trawiastych terenach tego kontynentu - od Brazylii, poprzez Boliwię i Paragwaj aż do Argentyny.

Z wyglądu bardziej przypomina lisa niż wilka. Waży około 25 kilogramów, ma długi spiczasty pysk, sterczące uszy, płomiennorudą sierść i białą kitę.
Natomiast budowa ciała tego zwierzęcia przywodzi na myśl charta. Zwierzę to, podobnie jak biegające niczym błyskawica psy, ma bardzo długie nogi i krótki korpus.

Już dawno zauważyli to żyjący w Ameryce Południowej Indianie, którzy to wilka grzywiastego nazywali "lisem na szczudłach". Swoim wyglądem to południowoamerykańskie zwierzę komunikuje: jestem świetnym biegaczem.

To może zmylić przeciwnika, bo te zwierzęta o płomiennorudej sierści wcale nie dorównują w biegu chartom. Długie nogi służą im do czegoś zupełnie innego: powiększają ich pole widzenia. Te południowoamerykańskie zwierzęta żyją bowiem na trawiastych terenach i gdyby nie ich budowa, nie wypatrzyłyby nic wśród gęstych zarośli. W przeciwieństwie do rodzimych psowatych, mają stosunkowo słaby węch. Te braki rekompensuje im świetny wzrok i słuch.

Ci właściciele pięknej, płomiennie rudej sierści są samotnikami. Nie żyją w stadach, jak wilki, wolą chodzić własnymi ścieżkami. Bardziej towarzyskie stają się tylko w okresie rui.

Ciąża trwa ok. dwóch miesięcy - po tym czasie rodzą się młode, które aż do osiągnięcia samodzielności pozostają z matką. Samica opiekuje się nimi przez ok. 12 miesięcy - po tym czasie wilczki są już gotowe do samodzielności, opuszczają matkę i zaczynają życie na własną rękę.

Te przypominające lisa amerykańskie zwierzęta wprawdzie są drapieżnikami, ale dietę urozmaicają sobie pokarmem roślinnym: pędami roślin czy owocami. Ich największym przysmakiem są truskawki. Gdy wilki grzywiaste decydują się jednak na zjedzenie mięsa, zazwyczaj są to małe ptaki czy gryzonie, raczej nie mają odwagi na polowanie na większe zwierzęta.

Na początku hodowla wilków grzywiastych sprawiała sporo problemów, głównie dlatego, że nie znaliśmy jego zwyczajów. Ale teraz, gdy wiemy już, jakie ma upodobania, dużo lepiej czuje się w zoo.
W tej chwili we wrocławskim zoo żyje jedna samiczka wilka grzywiastego urodzona w Wilnie - Karen. Nie należy już do podlotków - ma dokładnie 11 lat i 11 miesięcy. Do niedawna Karen miała towarzysza, ale zmarł kilka miesięcy temu. Wilki grzywiaste żyją bowiem dość krótko - do 14 lat.

Mam nadzieję, że wkrótce we wrocławskim zoo pojawi się więcej wilków grzywiastych.
Z roku na rok populacja tych niezwykłych zwierząt systematycznie się zmniejsza. Do naturalnego środowiska tych zwierząt wkraczają bowiem ich najwięksi wrogowie - ludzie i cywilizacja, które stepowe tereny, na których żyją te południowoamerykańskie zwierzęta, zamieniają w pola uprawne.