Pancerz chroni przed drapieżnikami

W sumie na świecie mieszka dokładnie 16 gatunków tych zwierząt. Najmniejsze są wielkości naszego rodzimego kreta, największe zaś osiągają nawet 2 m i 100 kg wagi. Przed setkami lat żyły pancerniki, które wielkością przypominały dinozaury.

Swoją nazwę pancerniki zawdzięczają obecności pancerza złożonego z łusek kostnych pokrytych warstwą rogową. To właśnie one chronią te przedziwne zwierzęta przed drapieżnikami. Gdy pancernik czuje, że zbliża się niebezpieczeństwo, po prostu zwija się w idealną kulkę. Na ogonie i pysku ma specjalne zaczepy, które niczym klamra spinają jego ciało, gdy zbliża się drapieżnik.
Kula, w którą zwija się, gdy zbliża się niebezpieczeństwo, jest tak idealna, że niegdyś Indianie grali pancernikami w piłkę.

Pancerz okrywa niemal całe ciało z wyjątkiem spodniej części tułowia i wewnętrznych stron kończyn. Pomiędzy łuskami występuje elastyczna skóra zapewniająca im ruchliwość. Pancerniki, w przeciwieństwie do większości ludzi i zwierząt, nie tyją na brzuchu, lecz... na grzbiecie. Wszystko po to, by umożliwić im zwijanie się w kulę.

Pancerz tych amerykańskich zwierząt jest tak twardy, że to właśnie na ich cześć nazwano opancerzone i uzbrojone okręty, stanowiące trzon największych flot wojennych, które od XIX w. brały udział w bitwach morskich. A kiedy pierwsi hiszpańscy osadnicy przybyli do Ameryki Południowej i zobaczyli te zwierzęta, wydały im się tak niebezpieczne, że nazwali je armadillos, od słowa armada - broń.

Pancerz tych zwierząt jest tak twardy, że właśnie na ich cześć nazwano opancerzone okręty.

Pancerniki są przede wszystkim mięsożerne, zjadają drobne kręgowce, robaki i ślimaki. Nie gardzą mrówkami. By zgniatać ich twarde pancerze, pancerniki mają specjalne, ostre zęby w kształcie słupków. Gdy nadchodzą lata chude, zwierzęta zjadają też rośliny.

Jedną z najbardziej charakterystycznych cech tych zwierząt jest to, że poruszają się na czubkach pazurów, niczym baletnica. Kopią nory. Przeważnie są samotnikami, lecz zdarzają się gatunki, które żyją w parach lub małych grupach.

Łączą się w pary latem. Najczęściej rodzi się jedno młode. Matka przez jakiś czas opiekuje się małymi.
Pancerniki są zwierzętami, które preferują wieczorne i nocne życie. W Ameryce Południowej z roku na rok rodzi się ich coraz mniej. Winna jest temu przede wszystkim degradacja ich naturalnego środowiska. Tereny, na których żyją, ulegają wielkim przemianom przez to, że farmerzy wypasają tam bydło.