Do tego doszli znakomici aktorzy, w tym dwie oscarowe gwiazdy: Anna Paquin, jedna z najmłodszych zdobywczyń statuetki, wyróżniona za drugoplanową rolę w "Fortepianie", i Marcia Gay Harden (Oscar za drugoplanową rolę w filmie "Pollock"). Ale statuetkę Oscara na honorowym miejscu na półce w salonie trzyma także autor muzyki - pracujący od lat w Stanach Zjednoczonych - polski kompozytor J. P. Kaczmarek. Dziś ich wspólne dzieło, wyreżyserowane przez Johna Kenta Harrisona, trafia na ekrany kin w Polsce.
Oscarowe nazwiska i zafakturowane grube miliony wcale nie znaczą, że filmowa opowieść o życiu Ireny Sendlerowej to filmowa superprodukcja, pełna patosu i rozmachu. Raczej odwrotnie - to film, który chce przemawiać do widzów swoją zwyczajnością i prostotą. "The Courageous Heart of Irena Sendler", jak brzmi oryginalny tytuł filmu, był pierwotnie produkcją telewizyjną, stworzoną z myślą o widowni w Stanach, co wyczuwa się w kinowej wersji.
Reżyserowi zależało najbardziej na wiarygodnym przedstawieniu postaci Ireny Sendlerowej i wojennych realiów. Sam pomysł przeniesienia na ekran losów bohaterskiej polskiej pielęgniarki, która wspólnie z innymi Polakami uratowała z warszawskiego getta ponad 2,5 tysiąca żydowskich dzieci, narodził się jeszcze w czasie wspólnej pracy Harrisona i polskich członków jego ekipy nad wcześniejszym "polskim" filmem Harrisona, "Janem Pawłem II", filmowej biografii Karola Wojtyły z Johnem Voightem w tytułowej roli. Po ukończeniu filmu Harrison pełną parą zaczął pracować nad koncepcją filmu o Irenie Sendlerowej.
Oscarowe nazwiska i grube miliony wcale nie znaczą, że filmowa opowieść o życiu Ireny Sendlerowej to filmowa superprodukcja
Scenariusz pisał w Warszawie przez pół roku, konsultując go często z Anną Mieszkowską, autorką książki "Matka Dzieci Holocaustu. Historia Ireny Sendlerowej". Przekopał się także przez drukowane i nagrywane materiały dotyczące II wojny w Warszawie. Dotarł do osób pochodzenia żydowskiego, które ocalały dzięki pomocy Polaków i samej Ireny Sendlerowej, między innymi do Elżbiety Ficowskiej i do prof. Michała Głowińskiego. Poznawał także losy tych, którzy udzielali schronienia Żydom. Ogromnie zależało mu na spotkaniu z samą Ireną Sendlerową, ale w tym czasie była ona już zbyt schorowana, aby takie spotkanie było możliwe. Harrison mógł już tylko uczestniczyć w pogrzebie bohaterskiej pielęgniarki, w maju 2008 roku.
Podobne zadanie domowe, potrzebne, by zrozumieć klimat epoki i motywacje ludzi, którzy wówczas żyli, musieli odrobić aktorzy, tak polscy, jak i zagraniczni, którzy m.in. oglądali filmowe nagrania wspomnień Polaków, w latach wojny ryzykujących nie tylko życiem własnym, ale i najbliższych im osób, po to, by chronić ukrywających się Żydów.
- Wcześniej nigdy nie słyszałam o Irenie Sendlerowej - przyznała Anna Paquin na europejskiej premierze filmu pod koniec sierpnia. - Takich osób, które nic o niej nie wiedzą, jest pewnie tysiące, tym ważniejsze więc było opowiedzenie nie tylko o niej, ale i o całym rozdziale wstrząsającej historii.
Autentyczność historii wymagała także autentyczności scenerii. Ekipa filmowa doszła do wniosku, że duch środkowoeuropejskiego miasta z lat 30. i 40. ubiegłego stulecia ulotnił się już z Warszawy, dlatego zdecydowano o nakręceniu większości plenerów w Rydze. To tam odtworzono ulice Warszawy, a także rzeczywistość getta.
"Dzieci Ireny Sendlerowej" to nie tylko próba oddania prawdy o postaci i postawie Ireny Sendlerowej, ale także pokazania trudnych wyborów, jakich dokonywać musieli inni, związani z nią ludzie. Ważny wątek filmu to historia matki i córki, postaci granych przez Annę Paquin i Marcię Gay Harden.
- Często zastanawiałam się, co bym sama zrobiła w podobnej sytuacji - mówiła Gay Harden. - Czy jako matka potrafiłabym przyznać swemu dziecku prawo do takiego ryzyka?
Z polskich aktorów postacie drugiego planu grają m.in. Danuta Stenka, Maja Ostaszewska, Krzysztof Pieczyński i Jerzy Nowak.
Autentyczność historii wymagała także autentyczności scenerii
Reżyser starał się pokazać różne postawy Polaków z lat wojny, od szmalcowników, szantażujących ukrywających się Żydów, po Irenę Sendlerową i podobnych jej ludzi, którzy często bez wahania nieśli pomoc. Takich ludzi było wielu - i to chyba najważniejsza prawda, wynikająca z filmu Harrisona.
***
"Dzieci Ireny Sendlerowej", USA, Polska 2009, reż. John K. Harrison, dystr. Syrena Films
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
