Ocieplenie jest dobre na kryzys

Nie, tym razem nie pytam o wakacyjne plany, wypad w dziką głuszę Borów Tucholskich czy eskapadę na egzotyczne wyspy, gdzie biały człowiek jest zjawiskiem równie rzadkim, jak trzeźwy biały miś w Zakopanem. Cofnięcie w cywilizacyjnym rozwoju grozi lokatorom jednej z wrocławskich spółdzielni, którym z kranów nie płynie ciepła woda, a za chwilę rury w ogóle wyschną, te gazowe zaś opustoszeją.

Szefowie spółdzielni rozkładają ręce - nie przelali pieniędzy wodociągom i gazowni, bo część lokatorów ma długi. Być może wykombinowali, że mokre lato zapewni obfite dostawy deszczówki, i to ciepłej - wystarczy wystawić na słońce garnek z nałapaną wodą. Jest parno, żreć się nie chce, kuchenki stoją prawie nieużywane. Tyle jest ględzenia o strasznych skutkach ocieplenia klimatu, a mało kto tak przytomnie potrafi się dostosować.

Telewizja, radio, gazety są pełne katastroficznych ostrzeżeń przed kryzysem, który uderzy w budżety domowe. Postraszyć naród to żadna sztuka, ale zawczasu przygotować ludzi - tak jak szefowie wrocławskiej spółdzielni - na wyrzeczenia i egzystencję w ekstremalnie trudnych warunkach - o! To jest działanie konstruktywne i godne pochwały.

Prezydent Lech Kaczyński, zamiast zwoływać okrągłe stoły z ekonomistami teoretykami, powinien zaprosić do swojego pałacu praktyków, którzy podrzucą rządowi kilka rozwiązań, przetestowanych już na spółdzielcach. Bo teraz łatwo oskarżać prezydenta, że lansuje kwadraturę koła, gdy nie godzi się na cięcia wydatków i jednocześnie chce wetować podwyżki podatków. To nie wszystko. Istnieje szansa, że brudni i głodni Polacy w końcu odrzucą politykę miłości premiera i brat wróci do władzy.