Kobiety dopominają się o swoje

Po drugie, co to za argument, że kobiety z racji ograniczeń fizycznych nie mogą być na przykład strażakami? Czy takie ograniczenia nie dotyczą również mężczyzn? Przecież nie każdy z nich przeszedłby testy sprawnościowe i mógłby brać udział w akcjach, więc dlaczego usiłuje się to odnosić tylko do kobiet?

Argument dotyczący słabszej kondycji fizycznej czy braku predyspozycji psychicznych do wykonywania jakiegoś konkretnego zawodu zwykle jest podnoszony w czasach kryzysu, kiedy zaostrza się walka o miejsca pracy. Gdy wzrasta poziom bezrobocia, jak bumerang wraca ten ciągle silny w naszym społeczeństwie stereotyp.

Niestety, ciągle próbuje się go wykorzystywać do utrzymania poziomu zatrudnienia w konkretnych branżach, zawodach czy specjalizacjach.
Moim zdaniem, to świetnie, że kobiety dopominają się o swoje - należne im przecież - prawa. Będę kibicować wałbrzyszankom, które chcą być strażakami, bo - przypomnę - prawo im tego nie zabrania. A stwierdzenie, że nie można ich zatrudnić, bo nie ma dla nich oddzielnej szatni, to klasyczny argument zastępczy.

Trzeba jednak pamiętać, że bariery mentalne są bardzo silne. I jeśli te kobiety zostaną strażakami, będą musiały zmierzyć się z nowym wyzwaniem - zachowaniem swoich kolegów i przełożonych.
Praca powinna dawać człowiekowi satysfakcję. Każda praca. Ale jeśli będzie ciągłą walką i udowadnianiem, że nie jest się gorszą od mężczyzn, to stanie się udręką.

Tak więc, niezależnie od pokonania formalnego oporu, moim zdaniem, równie istotne będzie doprowadzenie do zmiany sposobu myślenia i widzenia miejsca i roli kobiety, również w rzeczywistości czysto zawodowej. Mam nadzieję, że kiedy w wałbrzyskiej straży pożarnej pożary będą gasić kobiety, to dla kolegów będą prawdziwymi partnerami.