Nasza Loteria SR - pasek na kartach artykułów

Sposób na inteligencję

Michał Jakubowicz
Michał Jakubowicz
Michał Jakubowicz Janusz Wójtowicz
We Wrocławiu może powstać pomnik inteligencji. Na razie to tylko dziełko konceptualne, niedokończone, w formie słów.

Być może ktoś nakreślił już szkic, jak by miało to cudo wyglądać. Być może właśnie rodzą się pomysły na to, w jakim obrazie unieruchomić inteligencję, bo rzadko przecież zdarzają się pomniki ruchome, we Wrocławiu wcale. Jak obraz osadzić w przestrzeni, czym by inteligencję obciążyć, by nie była zbyt wolna i rozmyta, niewyraźna w swojej bytności i powiększająca liczebność proporcjonalnie do napływu absolwentów, dojrzewająca do swojej kobiecości, bo inteligencja to kobieta...

Jednak nie o niej tu mowa, nie o żeńskiej, ale męskiej, wypracowanej w pocie czoła przez niemieckiego psychologa i filozofa Williama Sterna z Breslau, który zawczasu zasłaniał swoim cieniem Zygmunta Freuda i podarował ludzkości zbiór niełatwych rysunków, słowno-liczbowych gier "nie dla każdego", które pozwoliły zmierzyć iloraz inteligencji w trochę inny sposób, niż było to czynione wcześniej, przy pomocy linijki wkładanej za ucho.

Na bazie dzieła Williama Sterna powstał elitarny klub Mensa, skupiający na całym świecie grono najinteligentniejszych, jak również eksplorujący różne obszary geograficzne, na których żyją ludzie inteligentni.

Dzięki wielkiemu odkryciu i populistycznym badaniom (inteligentnym może być każdy, bez względu na wiek i wykształcenie, jednak wiadomo, że nie każdy nim jest), ukształtował się pogląd, że jeśli inteligencję można mierzyć, to znaczy, że ona jest, a w rozumieniu powszechnie praktykowanego konsumpcjonizmu: "można ją mieć".
Inteligencja byłaby czymś materialnym, co zwyczajnie można posiadać, jeśli się o to zadba. Jak wiadomo wzorce miar surowców powstają tam, gdzie te surowce są. Jeśli zatem na ziemiach Wrocławia po raz pierwszy inteligencję mierzono, to choć minęło od tego czasu niemal sto lat, trudno sobie wyobrazić, by złoża się wyczerpały.

Tak rodzi się inicjatywa uhonorowania inteligencji poprzez jej materializację. Wiadomo, że nie ma tego, czego nie widać. Fakty przemilczane nie istnieją. Dlatego trzeba napędzać młyn dyskusji, by złoża nie zanikły.

Trzeba o niej mówić i pokazywać jej istnienie. To zadanie dla wrocławian, a dla artysty, który być może takiego dzieła dokona, jest zadanie drugie: jak przedstawić inteligencję, by jednocześnie nie była ani człowiekiem, ani koniem - i nie upadła. Kilka prób przedstawienia inteligencji poczynionych zostało z okazji wystawy dedykowanej Williamowi Sternowi we wrocławskiej Galerii 2. piętro.

Wśród wielu dzieł znalazło się jedno, które szczególnie zapamiętałem. Obiekt zrealizowany przez Jerzego Kosałkę przedstawia wyeksponowany pod kulistym kloszem orzeszek włoski. Podpis informuje: "Taki mały, a jaki inteligentny".

Czyli, już podsumowując: od czegoś trzeba zacząć, ale w miarę jedzenia, jak temat stanie się popularny, a inteligencja i popularność idą często w parze, może okazać się, że do Wrocławia zacznie napływać ludność z miejsc, w których tej inteligencji brakuje, by łatwym sposobem wzbogacić się o cenny kruszec. I tutaj jest pytanie drugie, trochę niespodziewane, jak sprawiedliwie obdarować kogoś swoją inteligencją, by jeszcze coś zostało.

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!
Wróć na gazetawroclawska.pl Gazeta Wrocławska