Muzeum Współczesne Wrocław: wystawa „Dzień jest za krótki” skłania do refleksji nad wyborami

Tak naprawdę jest próbą opowiedzenia przez bardzo różnych artystów tego, czym jest dla nich tworzenie, zderzenie z samym sobą i otaczającą rzeczywistością, które jest immanentną cechą każdego procesu twórczego. I tak, jak bardzo różni są artyści zaproszeni do tej wystawy, tak bardzo różne jest to zderzenie. Na przykład absurdalno-ironiczne, jak choć-by w przypadku Cecylii Malik, która prezentuje widzowi zapis swojego performance’u w przestrzeni publicznej „365 drzew”. Bo jak inaczej interpretować postać artystki wieńczącą koronę drzewa? Patrzący na zdjęcie widzi coś, co się dokonało, patrzy na przeszłość, ale jednocześnie zastanawia się nad drogą, jaka doprowadziła artystkę do finału. To trochę jak z rozbitym w dzieciństwie kolanem, po którym została blizna. Patrząc na nią, myślimy o upadku...
Istotne są dwie ścieżki – pierwsza jest próbą odpowiedzi na pytanie, jakich wyborów dokonuje twórca, dla którego własne życie jest materią twórczą? Jak spośród wielu zdarzeń wybrać kluczowe? Jak dzielić się nimi z ludźmi, tak, by dotarli do uniwersum? Druga to rodzaj kroniki, zapisu jak w dzienniku dokumentującym życie, jakby zapisywało się cudze historie. To jest pytanie odwieczne – ile osobistego życia artysty jest w jego dziele? Dla mnie kluczem do zrozumienia działań Katarzyny Kozyry była jej osobista historia. Czy to jest droga do prawdy w sztuce? Do tego, że nie mamy poczucia oszustwa, powierzchowności, bo wiemy, że podmiot twórczy w procesie komunikacji z nienazwanym z imienia odbiorcą dotyka w nim struny, która rezonuje i nie zostawia obojętnym? Na to pytanie każdy musi znaleźć odpowiedź sam. Najlepiej na wystawie w Muzeum Współczesnym Wrocław, zorganizowanej przez Ośrodek Kultury i Sztuki, MWW, Biuro Wystaw Artystycznych w Jeleniej Górze, Galerię Miejską Arsenał w Poznaniu i BWA Sokół w Nowym Sączu.
Muzeum Współczesne Wrocław, „Dzień jest za krótki”, czynne do 21 października.